تبریزمن- مسعود حیدرپور: تبریز بعنوان شهر اولین‌ها، میزبان اولین اجرای هنر تئاتر در کشور بوده و زادگاه این هنر متعالی محسوب می‌شود.
تئاتر هم مانند دیگر شاخه‌های هنری، در سال‌های اخیر با مشکلات بسیار مواجه شده و همسو با دیگر نقاط کشور، توان ادامه مسیر ندارد!
وقتی پای صحبت هنرمندان و تئاترگران تبریزی می‌نشینیم، غمگین‌تر هم می‌شویم! مشکلات ریز و درشت عدیده‌ای گریبانگیر این گروه است و بیش از هر زمان دیگری تحقق جمله معروف “هنر نان و آب نمی شود!” را شاهد هستیم.
از بزرگترین مشکلات هنرمندان تئاتر تبریز می‌توان دغدغه معیشت، وضعیت بیمه، عدم وجود مکان مناسب جهت اجرا را ذکر کرد. البته تغییر شکل تنها سالن تئاتر تبریز که به گفته برخی‌ها، تیر خلاص را بر پیکر تئاتر تبریز زده هم دغدغه جدید این هنرمندان است.
در هر حال، وضعیت تاسفبار تئاتر شهر تبریز این روزها مایه ناراحتی هنرمندان این عرصه شده است و متاسفانه در این بین، مسئولان و مدعیان حامی هنر، جز سکوت کاری انجام نداده‌اند و مشخص نیست تا کی سکوت‌شان تداوم خواهد یافت!
بیائید! همگی با محافظت از جایگاه شهرمان در عرصه هنر تئاتر، قدری دلسوزی پیشه کنیم تا شاید این هنرمندان رنج کشیده به سرنوشت چارلی چاپلین که در ظاهر با خنداندن و سرگرم کردن مردم شاد بود، اما در باطن از فکر نان شب، خواب به چشمانش نداشت، دچار نشوند…
