تبریزمن – سرویس شهری: کُشتار سگ‌های بی پناه از جمله چالش‌هایی است که متاسفانه در طول سالیان اخیر به انحای مختلف در برخی از نقاط کشور از جمله شیراز، تهران، کرمانشاه، رشت و غیره و پررنگ از همه جا در تبریز ظهور و بروز پیدا کرده است؛ یک روز تزریق اسید، روز دیگر شلیک گلوله و بعضاً طعمه گذاری و مسموم کردن این حیوانات و اخیراً نیز به دار آویختن زبان بسته ها که هر یک موید یک واقعیت تلخ و تامل برانگیز است!
واقعیت این است که بی‌برنامگی مدیریت شهری برای ساماندهی سگ‌های بی‌پناه و فرهنگ غلطی که متاسفانه در اذهان برخی، این‌چنین رسوخ کرده که گویی انسان مجاز است برای آنچه که مطابق میل او نیست از هیچ اقدام شنیع و ناجوانمردانه‌ای دریغ نکرده و حتی در برخی مواقع به بالاترین نوع خشونت که همان جان ستاندن از یک جاندار است مبادرت ورزد!
قصه پرغصه کشتار سگ‌ها بعد از گذشت سالیان سال، همچنان در مناطق مختلف تبریز، تکرار شده و علیرغم اتخاذ تدابیری برای جلوگیری از این رویکرد غیرانسانی، همچنان در پاره‌ای از اوقات در گوشه و کنار این شهر به وقوع می‌پیوندد!
شهردار تبریز نیز بالاخره به موضوع سگ کشی در تبریز واکنش نشان داد و از لغو قرار داد با پیمانکار متخلف خبر داد و گفت: اتفاقی که در روزهای اخیر افتاد عملی اشتباه بود و در همان روز دستور دادم با این پیمانکار لغو قرارداد شود!
ایرج شهین باهر در اظهاراتی تعجب آور از عده ای سخن به میان آورد که با احساسات مردم بازی می کنند تا به دنبال مطامع خود برسند تاکید کرد: مجموعه‌ای در تبریز حاشیه‌سازی می‌کند تا بستری برای خود فراهم کند اما من به نوبه خودم این اتفاقات را محکوم می‌کنم.
▪️مردم جوامع توسعه‌یافته برخلاف ما آموخته اند که زمین، خانه حیوانات هم هست!
مردم جوامع توسعه یافته آموخته‌اند که زمین، خانه حیوانات هم هست! لذا بعد از دوره شکار و غارنشینی که حیوان، غذای اصلی انسان به شمار می‌آمد در دوره کشاورزی، بشر آموخت انواعی از حیوانات را به عنوان غذا و نیروی کمکی پرورش داده و به خدمت بگیرد و یا به عنوان حیوان خانگی از انواعی از حیوانات با عشق و علاقه مراقبت کند.
به جز این گروه، حیوانات دیگری هم زندگی می‌کنند که جزو حیوانات وحشی و یا بیماری‌زا به شمار نمی‌آیند و در واقع با انسان‌ها همزیستی و همسایگی دارند، این دسته از حیوانات در برخی جوامع و فرهنگ‌ها عزیز شمرده می‌شوند و با آنها مهربانانه برخورد می‌شود، اما در برخی جوامع نیز مزاحم به شمار می‌آیند و انسان‌ها سعی می‌کنند آنها را از بین ببرند.
مثال بارز این تفاوت را در دو کشور ایران و ترکیه می توان مشاهده کرد که هرچند دین، فرهنگ و اقلیمی نزدیک به هم دارند اما در برخورد با حیوانات بی‌سرپرست رفتاری متفاوت دارند.
هنگام سفر به هر کدام از شهرهای ترکیه، سگ‌ها و گربه‌های فراوانی را می‌بینیم که در خیابان با آرامش پرسه می‌زنند بدون این که از آدم‌ها بترسند، حتی برخی از قواعد شهروندی محیط انسانی خود را نیز رعایت می‌کنند.
این حیوانات، ناگهان وسط خیابان نمی‌پرند، به مردم حمله نمی‌کنند، در جاهای مشخصی دنبال غذا می‌گردند و معمولاً هر کدام محله‌ای مشخص دارند و در مقابل، انسان‌ها نیز با آنها مهربان بوده و از آنها نمی‌ترسند.
شهرداری مناطق نیز در قبال این حیوانات احساس مسئولیت داشته و علاوه بر واکسیناسیون و عقیم‌سازی به جهت کنترل جمعیت آنها، در اماکن مشخصی از محله‌ها برای این حیوانات ظرف آب و غذا گذاشته‌اند و مردم، مازاد غذای خود را در آن محل‌ها برای حیوانات می‌گذارند.
در شهرهای با امکانات بیشتر همچون استانبول نیز به کمک نهادهای مدنی برای سگ‌ها و گربه‌ها سرپناه می‌سازند تا از گزند ناملایمات آب و هوایی در امان بمانند و حتی در زمستان روی آنها در خیابان پتو می‌کشند تا از سرما تلف نشوند و ما در ایران در پی کشتار آنها هستیم!
▪️گرفتن، عقیم سازی، واکسینه کردن و رهاسازی حیوانات موثرترین شیوه ممکن است
متاسفانه در نبود قانون جدی درباره رفتار با حیوانات در ایران، بسیاری از شهرداری‌ها که مسئول کنترل حیوانات در شهرها هستند شیوه‌‌های مختلف و اغلب غیرانسانی را برای کنترل جمعیت سگ‌ها به ویژه با کشتن آنها به کار می‌‌گیرند!
با مصوبه‌ای که توسط فرمانداری و دادستانی تبریز تصویب شد برای اولین بار در ایران، از تیر ماه ۱۳۹۳ سگ‌کشی در تبریز و آذربایجان شرقی غیرقانونی اعلام شده و تمام سگ‌های ولگرد تبریز برای نگهداری به یک پناهگاه نگهداری حیوانات بخش خصوصی در حومه تبریز منتقل می‌شوند.
سگ‌ها پس از ورود به این پناهگاه حیوانات واقع در حومه تبریز مدتی قرنطینه شده و سپس شست و شو، انگل زدایی، واکسیناسیون و در مرحله بعد عقیم می‌شوند که با عقیم سازی حیوانات خیابانی در این مرکز، سالانه از تولید مثل ۷۰۰ حیوان در سطح شهر جلوگیری می‌شود.
این در حالی است که متخصصان و کارشناسان امر معتقدند شیوه “C.N.V.R” که همان گرفتن، عقیم سازی، واکسینه کردن و رهاسازی حیوانات به همراه آموزش و همکاری بین نهادهای دولتی و غیردولتی، موثرترین و پایدارترین شیوه در کشورهای در حال توسعه مانند ایران است که حتی با درنظر گرفتن هزینه بالای آن اقدامات عاجل در این زمینه صورت گیرد.
گزارش: شهرام صادق زاده
