12
از آداب و رسوم اصیل ایرانی تا تهاجم فرهنگی

تقابل شیرینِ مجازی و تلخ واقعی

  • کد خبر : 31054
  • ۳۰ آبان ۱۴۰۰ - ۱۷:۵۱
تقابل شیرینِ مجازی و تلخ واقعی
دورانی که به فراگیری شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی تبدیل شده است تقریبا تمام افراد از بستری برای ابراز خود در این محیط برخوردار هستند و می‌توانند به فراخور سواد و اندیشه‌شان تولید محتوا داشته باشند.

به گزارش تبریزمن،  این عرصه دنیایی است که همه نقاد اجتماع، فرهنگ، اقتصاد و اخلاق هستند، کمترین نادیده گرفتن حقوق افراد، محیط زیست و حیوانات را برنمی تابند و همگی کنشگرانی فعال و نکته سنج هستند.

رفتارهایی همچون برخورد نامهربانانه با کودک کار در هر کجای این دهکده جهانی، برخوردی از روی مهر با او، آب دادن به حیوانی زبان بسته در جایی از این کره خاکی و بسیاری رفتارهای ریز و درشت دیگر که از چشم کاربران دنیای مجازی پنهان نمی ماند، چه برای زخم زدن به همدیگر با تیغ تیز انتقاد و چه برای تحسین و تمجید از رفتاری زیبا.

اما فارغ از دنیای ناپیدای مجاز، بسیاری از ما در ورودی آسانسور، عبور از خیابان، صف نانوایی، عابر بانک و هر جای عمومی دیگر که قرار است با هم کنار بیاییم اوضاع به همان روانی و زیبایی ترسیم شده در عالم مجازی پیش نمی رود و رفتارهایی مبنی بر رعایت شان انسانی دیگران چندان مشاهده نمی شود.

۲ راننده در خیابانی ۲ طرفه هیچ کدام حاضر به کناره گیری و راه دادن به دیگری برای عبور نیستند، هر کدام عبور را حق خود می دانند و لاجرم باید خراش بدنه خودروها آنها را متوقف کند و با پیاده شدن و درگیری کلامی و فیزیکی بصورت هم چنگ می اندازند.

آنکه در صفحه مجازی اش پست می گذارد و از پژمردن گلبرگی دلش می شکند، آخر هفته که به طبیعت می رود از تن و بدن درختان نمی گذرد که با آنها آتشی بر پا کند تا لذت چای دودی را از دست ندهد.

در واقع آن دنیای بی نقص که هر روز در صفحه های مجازی  تصویرسازیش می کنند یک مطلوب دست نیافتنی شده است که با دیدن تصویرش هم رضایت مورد انتظار حاصل می شود، به نظر می رسد گاه فضای مجازی مجالی برای ابراز آرزوها است و کمتر کسی دوست دارد در این فضا مورد سوال قرار گیرد.

بانوی جوانی در پاسخ به اینکه معمولا در فضای مجازی  په می نویسد می گوید من و همسرم در صفحه اینستاگرام خود در تمام زمینه ها بخصوص حوزه محیط زیست فعال هستیم و واقعا هم به این باور رسیده ایم که زندگی بدون محیط زیست سالم امکانپذیر نیست.

این بانو ادامه می دهد: یک روز که برای تفریح به طبیعت رفتیم تصویری از همسرم گرفتم که درختی را با قسمت هایی از تنه اصلی درخت بریده  و بر دوش گرفته بود تا با آن آتش روشن کند!

مادری می گوید فرزندم پس از دیدن صفحه مجازی پدرش با انتشار تصویری که کودکی در حال نوازش یک سگ است و خواندن متن آن که  سگ چقدر دوست داشتنی است بر خریدن این حیوان اصرار دارد،  در حالیکه پاسخی که از پدر می گیرد این است که  سگ کثیف و نجس است! و حالا این کودک مدام می گوید : نجس یعنی چی؟ و اگر چیز بدی است پس چرا بابا عکسش را گرفته است؟

از نگاهی دیگر هم می توان گفت انسان ها در ارتباط با هم از نقاب هایی استفاده می کنند تا خود واقعیشان کمتر دیده شود تا آنگونه که دوست دارند، دیده شوند، این نقاب فقط زمانی از چهره برداشته می شود که یا در تنهایی خودشان باشند یا در ارتباط با نزدیک ترین افراد زندگی شان باشند.

در این خصوص علی کرمی روانشناس و مشاور خانواده می گوید: فضای مجازی، فضای ابراز عقیده آزادانه دور از ترس، استرس، تهدید، سرزنش و تحقیر، دیده شدن و ابزاری برای ابراز وجود و کسب هویت است چراکه دیده شدن به افراد قدرت و اعتماد بنفس می دهد و از کودکی تا پایان عمر یکی از اهداف مهم انسان ها برای ارتباط با دیگران ، همین دیده شدن و ابراز وجود است.

وی گفت:در  فضای مجازی نقاب ها پررنگ تر از فضای ارتباط واقعی است و افراد سعی می کنند خود را به گونه ای نشان دهند که تماشاچیان بیشتری جذب نمایند، همچون بازیگری که با تحریک احساسات و هیجانات در مخاطبان و بینندگان معروف می شود، گاهی در نقش یک غمگین، گاهی در نقش یک فرد خوشبخت و شاد، گاهی در ژست یک مرفه و گاهی در ژست یک مفلوک.

کرمی یادآور شد: هر کدام از ما ممکن است در اطرافمان افرادی را سراغ داشته باشیم که زندگی مجازی آنها با زندگی واقعیشان بسیار متفاوت است، فردی که در فضای مجازی دم از حقوق بشر و آزادی می زند اما در فضای واقعی حقوق اولیه فرزند و همسرش را زیر پا می گذارد، فردی که تصویر یک زندگی شیک و مرفه را در شبکه های اجتماعی به نمایش می گذارد اما در زندگی واقعی هنوز هزینه های او بر عهده دیگران است.

وی افزود: فردی که در فضای مجازی خود را مدافع حقوق حیوانات نشان می دهد اما در فضای واقعی، پس مانده غذای خود را از حیوانات دریغ می کند و یا افرادی که در فضای مجازی خود را با جملات مثبت اندیشی آرام نشان می دهند اما در زندگی واقعی خشمشان را بر سر خانواده و همنوعان آوار می کنند.

این روانشناس می گوید: فضای مجازی احتمال افزایش اختلالات روانی و بحران هویت را افزایش می دهد، زیرا افراد وقتی به درون خود می نگرند، می بینند بین آنچه هستند و آنچه نمایش می دهند تفاوت بسیار است.

وی افزود: این افراد می دانند بین زندگی مجازی که در آن پرواز می کنند و زندگی واقعی که در آن دست و پا می زنند فاصله بسیار است، بنابراین دچار سرخوردگی، یاس و سرزنش خود می شوند.

کرمی با اشاره به استفاده گسترده از فناوری های ارتباطی گفت: فراگیری تکنولوژی های ارتباطی روز به روز عرصه را بر ارتباطات واقعی تنگ تر می کند بطوریکه در یک خانواده ساعات تعامل اعضا با یکدیگر بصورت میانگین کمتر از ۲ ساعت در روز شده است.

وی افزود: عوامل زیادی از جمله بیکاری، نبود سرگرمی های جمعی، فقر اقتصادی، محدودیت های اجتماعی و  کرونا در سریع تر شدن این روند در کشور ما دخیل بوده است.

به هر روی اگر زمانی گفته می شد فرهنگ تعارف های غیر واقعی در روابط روزمره اغلب افراد حاکم است می توان  گفت حالا دیگر آن جنبه فرهنگی کم رنگ شده و به فضای مجازی به طرز اغراق آمیزتری انتقال یافته است.

افراد در این فضای غیر واقعی و غیر قابل پیگرد با آرامش خاطر، کلمات را آنگونه که دوست دارند کنار هم می چینند و بدون اینکه همانند تعارف های عالم واقع، بیم آمد و نیامدنش را داشته باشند تحسین و لایک و پاداش آنی خود را می گیرند.

و شاید همان کسی که با نگاهی نامهربان به فردی ناتوان در فضای مجازی یک کنشگر فعال است در نزدیکترین فاصله اش، کارفرمایی به گوش کارگری سیلی بزند و بی توجه عبور کند و شاید بتوان گفت انسان آنگاه که از درون تهی می شود هیج مشارکتی در بهبود ساختار جامعه از خود نشان نخواهد داد و آن نقص و رنج درون خود را با ابزارهای در دسترس التیام می بخشد.

لینک کوتاه : http://tabrizeman.ir/?p=31054

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.