سرویس ورزشی تبریزمن؛ باشگاه ماشین سازی تبریز که با جدایی از کارخانه ماشین سازی همواره دست به دست چرخیده بود در شرایطی بحرانی تحت مالکیت محمدرضا زنوزی با وساطت هیات فوتبال استان آذربایجان شرقی به یونس قربانی واگذار شد.
زمان زیادی لازم نبود تا مشخص شود نه تنها این تغییرات مشکلات تیم ماشین سازی را حل نمیکند، بلکه زخم های قدیمی ترین تیم شمال غرب کشور را نیز عمیق تر خواهد کرد.
کلید واژه ای که تمام ابهامات در خصوص واگذاری ماشین سازی به یک شخص غیر صلاحیت دار حول آن میچرخد هیات فوتبال است چرا که این نهاد یکی از اصلی ترین نقش ها در نقل و انتقالات تیمی را ایفا میکند.
بزرگترین ابهامی که در این خصوص مطرح میشود نحوه تایید صلاحیت قربانی برای مالکیت ماشین سازی است، جایی که قربانی به عنوان یکی از تجمع کنندگانِ سال های پیش مقابل وزارت علوم در اعتراض به حقوق معوقه، صاحب یکی از ریشه دار ترین تیم های ایران میشود.
در چنین شرایطی این سوال پیش می آید که هیات فوتبال آذربایجان شرقی به عنوان ناظر و رکن اصلی این انتقال چگونه صلاحیت فردی را با این عقبه و عدم استطاعت مالی لازم برای تیم داری، مورد تایید قرار داده است.
در پسِ پرده چه رویداد هایی در جریان بوده که این انتقال تقریبا غیر ممکن را عملی ساخته است؟
آیا ارتباطی بین قربانی و هیات فوتبال استان وجود داشته است؟
تمامی این ابهامات در حالی مطرح میشود که هیات فوتبال در قامت متولی فوتبال استان در خصوص بهبود شرایط موجود ماشین سازی نیز قدم برنمیدارد تا شبهات به این داستان بیش ازپیش شود.
چرا که با وجود اعلام آمادگی چند خریدار برای خرید باشگاه ماشین سازی هیات فوتبال اما رغبت چندانی به این مسئله نشان نمیدهد که بد نیست مسئولان هیات فوتبال در این خصوص نیز روشنگری کنند که چرا برای تغییر مالکیت ماشین سازی اقدام نکرده و خواهان استمرار شرایط بحرانی این تیم با مالکیت قربانی هستند.
از طرفی به همراه تمامی موارد مذکور، عدم ورود مسئولان استانی و نمایندگان به مسائل مربوط به سبزهای آذربایجان نیز از آن دسته ابهامات بزرگیست که بی پاسخ مانده اند چه باید منتظر ماند و دید در نهایت چه کسی مقابل مافیای هیات فوتبال خواهد ایستاد تا فوتبال استان به سر و سامان برسد.
