به گزارش آژانس خبری تبریزمن، کشور هند ۱۸ درصد جمعیت جهان را در خود جای داده است و طبق گزارش صندوق بین المللی پول، هند در سال ۲۰۲۱ با افزایش ۱۱.۵ درصدی تولید ناخالص داخلی خود مواجه خواهد شد بنابراین برای ادامه مسیر رشد خود به تامین انرژی نیازمند است. از طرفی این کشور با کمبود گاز طبیعی مواجه است و پیش بینی می‌شود گاز، طبیعی سهم به سزایی در تامین انرژی هند داشته باشد. از این رو هند در صدد یافتن جایگزین‌هایی برای پر کردن شکاف بین عرضه و تقاضای خود است.
براساس پیش بینی سازمان بین المللی انرژی مصرف گاز طبیعی هند از ۱٫۱ تریلیون فوت مکعب در سال ۲۰۰۵ با رشد بالای ۴ درصد، به ۳٫۹ تریلیون فوت مکعب در سال ۲۰۳۰ می‌رسد. از طرف دیگر، تولید گاز طبیعی هند از ۱٫۱ تریلیون فوت مکعب در سال ۲۰۰۶ به ۲٫۴ تریلیون فوت مکعب در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید.
جدول۱٫ چشم انداز تقاضای انرژی‌های اولیه هند طی دوره ۲۰۳۰-۱۹۹۰
طبق گزارش موسسه مطالعات بین المللی انرژی با عنوان ” هند واردات گاز طبیعی، دیپلماسی نفت و گاز هند”: واردات گاز در هند به صورت (LNG) صورت می‌پذیرد. کل مصرف تقاضای (LNG) تا سال ۲۰۳۰ برای این کشور بین ۳۲ تا ۵۹ میلیون تن در سال پیش بینی می‌شود. لذا بسیاری از بازیگران صنعت به دنبال ایجاد پایانه‌های (LNG) دراین کشور هستند و حدود ۱۳ پروژه نیز اعلام شده است.
در ادامه این گزارش آماده: در حال حاضر هند دارای یک خط لوله گاز طبیعی ۱۷۷۵۳ کیلومتر با ظرفیت ۴۵۱ میلیون متر مکعب است. انتظار می‌رود تا پایان سال مالی ۲۰۲۲، شبکه خط لوله گاز طبیعی ۳۱۴۳۲ کیلومتر با ظرفیت طراحی ۷۸۲ میلیون متر مکعب باشد.
جدول (۲) رشد انتظاری زیر ساخت‌های خط لوله
ویژگی‌های گاز صادراتی ایران به هند
شرکت ملی نفت ایران و شرکت BHP Billiton در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده‌اند که نوع انرژی صادراتی به هند، باید حائز دو ویژگی اصلی باشد: یکی آن که از لحاظ زیست محیطی قابل قبول باشد و دوم اینکه هزینه اندکی در بر داشته باشد. تنها پروژه انتقالی که این دو ویژگی را دارد پروژه صدور گاز ایران توسط خط لوله است.
این امکان وجود دارد که این خط لوله از طریق پاکستان و یا از طریق خط لوله‌ای کم عمق دریای عمان و اقیانوس هند و یا از طریق مناطق عمیق آن به هند امتداد یابد که در هر صورت بیش از ۴ میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و پیش بینی می‌شود این خط لوله، ظرفیت سالانه حداکثر ۳۰ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی را داشته باشد.
احداث خط لوله از مناطق عمیق اقیانوس هند، به دلیل هزینه بالا و نیاز به تکنولوژی پیشرفته، عملا امکان پذیر نمی‌باشد. احداث خط لوله ای از مناطق کم عمق ساحلی همان مخاطرات امنیتی خط لوله خشک را دارد و علاوه بر آن نیز از نظر اقتصادی، هزینه بیشتری را به دنبال خواهد داشت. بنابراین گزینه عملی احداث خط لوله گاز از خاک پاکستان است.
از طرفی پاکستان و هند به این اطمینان رسیده‌اند که در آینده نمی‌توانند تقاضای داخلی انرژی خود را تامین کنند لذا به دنبال واردات انرژی هستند. از این رو گاز ایران یکی از ارزان و مطمئن ترین روش های تامین انرژی برای این کشورها در نظر گرفته می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که این خط لوله از لحاظ فنی و اقتصادی قابل اجرا است اما اجرای آن بیش از هر چیزی به اراده دو طرف بستگی دارد.
رقبای ایران در صادرات گاز به هند
روسیه و قطر رقبای اصلی ایران در تصاحب تصاحب بازار هندوستان به شمار می‌روند. روسیه دارای بیشترین ذخایر گازی و همچنین قدرتمند در سطح جهان و دارای حق وتو بوده و از سوی دیگر، بازار گاز اروپا را تقریبا در دست گرفته و رقابت یا این کشور رقابت سختی است. ایران باید سرمایه گذاری عظیمی در بخش گاز انجام دهد و همچنین دیپلماسی سیاسی قوی با کشورهای مطرح و از جمله هندوستان برقرار کند.
کشور قطر با سرمایه گذاری عظیم در صنعت ال.ان.جی، رتبه اول در صادرات این محصول به روش ال ان جی را دارا است. کشور ایران نیز به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان، موقعیت مناسب جغرافیایی دارد و به راحتی می‌تواند با کشور هند ارتباط برقرار کند.
فعال سازی خط لوله پاکستان پیش نیاز صادرات گاز به هند
همانطور که روایت فرصت از دست رفته ایران در صادرات گاز به پاکستان” بیان شد، برای رسیدن به پاکستان و سپس هند، ابتدا می‌بایست ۲۰۰ کیلومتر تا ایرانشهر و ۲۵۰ کیلومتر هم از مرز ایران تا بندر گوادر تکمیل شود، سپس میتوان از پاکستان گاز خود را به کشور هند صادرکنیم. این مسئله نیز نیازمند جذب سرمایه و تکنولوژی و فعال سازی دیپلماسی انرژی در عرصه بین الملل است. لذا امید است با فعالیت تیم وزارت نفت بتوان شاهد شکوفایی در عرضه صادرات گاز باشیم.
