خبرگزاری مهر، گروه استانها، محمد حسن مقدم نیا؛ مقابل درب اورژانس بیمارستان روی جدول سرد و خاکستری منتظر است دو ماسک روی هم و یک شیلد شفاف بر چهره دارد دستکشهای لاتکس به دست کرده و چون بید میلرزد. سرد است سوز باد، گونههایش را سرخ کرده و برای رهایی از شلاق باد پاهایش را تکان میدهد.
حتی حاضر نیست روی نیمکت مقابل درب اورژانس بنشیند. جدول را به نیمکت ترجیح میدهد. میخواهد خودش را با شرایط وفق دهد. حتی حاضر نیست مصاحبه کند فکر میکند دستگاه ضبط صوت هم آلوده است. صدایش به درستی شنیده نمیشود از بس ماسک بر چهره دارد اما فحوای کلامش نشان میدهد که به انتظار دخترش نشسته است.
ترس از بیمارستان
دختر این پیرمرد از دور پیدا میشود و او میایستد. پیرمرد بیماری پانکراست و واریگوسل را توأمان دارد و تحت درمان است اما دختر میگوید که از ترس کرونا پا به بیمارستان نمیگذارد امروز هم که آمده حاضر نشد داخل بیاید و بیرون ایستاده است درد دارد اما حاضر نمیشود حداقل در اورژانس یک آمپول مسکن دریافت کند چه برسد به بستری شدن و درمان؛ امروز هم آمدهام تا از یکی از پزشکان این بیمارستان که در جریان وضعیت پدر قرار دارد بخواهم کمک کند تا ببینیم بهترین کار برای بیماری واریگوسل او چیست و باید چه کنیم.
نام دختر طناز است و نام خانوادگیاش میرمحمدی؛ درباره وضعیت پدر میگوید: چند ماه است که دچار این شرایط شده و از بس گفتهاند بیماران زمینهای در معرض کرونا هستند از بیمارستان و درمانگاه و دکتر میترسد و البته نگرانیاش به حق است زیرا یک بار هم ۱۰ سال پیش شیمی درمانی شده و مدام فکر میکند سطح ایمنی بدنش پایین است. توان مالی بردنش به تهران را هم نداریم. او یک بازنشسته است و من هم یک مغازه دارم که اجاره آن را هم در نمیآوریم در ضمن مغازه را با پول بازنشستگی پدرم راه انداختهایم تا به کمک حقوق بازنشستگی او از ۳۰ سال خدمت در بانک بیاید.
این سرنوشت کوتاه اما ناراحت کننده عدهای کثیر از بیمارانی است که ترس از کرونا باعث شده تا برای درمان عادی خود نیز به بیمارستان مراجعه نکنند این در حالی است که در بیمارستانهای معین کرونا، بخشهای بیماریهای عفونی از بیماران دیگر جدا هستند اما از لحاظ روانی، ترس گرفتاری به کووید ۱۹ در تن این هم استانیها ریشه دوانده است.
راهی جز بیمارستان نیست
بعد از صحبت با چند پرستار و کادر درمانی میتوان دریافت که تعداد این اشخاص آنچنان کم هم نیست و به صورت روزانه کادر درمانی با چنین مواردی روبرو میشوند. بخت یار است و مورد مشابه دیگری را نیز میتوان دید. مراجعه کننده مردی است که از موهای شقیقهاش میتوان دریافت هنوز ۴۰ سال ندارد. او به خبرنگار مهر، میگوید: مادرم دیالیز میشود و کم سویی چشم هم دارد اما مشکل اینجا است که دو ماه پیش به زمین خورد و پایش شکست او حاضر بود دردش را مخفی کند اما به بیمارستان نیاید.
فرشید درباره وضعیت مادرش میگوید: ترس او از آنجا شروع شد که خالهام به دلیل کرونا در روستایمان فوت کرد بعد از آن خاله دیگرم نیز به دلیل مشابه درگذشت و ما در ظرف یک ماه چهار نفر از فامیل و هم روستاییها و آشنایانمان را از دست دادیم و همین امر باعث شد که مادرم درد پای شکسته را تحمل کند اما به بیمارستان نیاید.
پیرزن روی ویلچری نشسته اما به درون نمیآید. پسر با بیان اینکه مادرم حتی به ما نگفته بود که پایش درد میکند و به صورت اتفاقی خواهرم، یک روز بعد از حادثه متوجه این موضوع شده بود در نهایت با گریه و التماس او را به بیمارستان آوردیم حالا هم باید از او عکس بگیریم اما به داخل بیمارستان نمیآید.
سرنوشت مشابه
یک پزشک در این باره میگوید: ما افرادی را داریم که باید انسولین دریافت کنند اما حتی حاضر نیستند به داروخانه بروند تا دارو بخرند زیرا معتقد هستند که داروخانه میتواند آنها را آلوده کند و از آنجا که همه پزشکان و وزارت بهداشت و کارشناسان گفتهاند که بیماران زمینهای و سالمندان بیشتر در معرض کرونا قرار دارند، متأسفانه قید برخی از داروهایشان را میزنند.
میترا میرباقری با بیان اینکه متأسفانه بیمارانی وجود دارند که دوره درمانشان نیاز به بستری در بیمارستانها دارد و از ترس ابتلای به کرونا بعضاً بیماری خود را مخفی و یا آن را به گونهای بروز میدهند که پزشک از بستری شأن در بیمارستان خودداری کند و این مشخصاً از ترس ابتلای به کرونا است، میافزاید: یکی از مشکلاتی که این بیماران به آن گرفتار میشوند این است که استرس و ترس زیاد باعث کاهش سطح ایمنی بدن میشود.
وی بیان میکند: به زبان ساده باید گفت انسانهایی که بیشتر در معرض استرس، ترس، خشونت، ناآرامیهای ذهنی و عصبی و … هستند از سطح ایمنی کمتری نسبت به دیگر افراد برخوردار هستند در نتیجه مستعد دریافت بیماری میشوند به عبارت دیگر این گونه افراد با ترس زیاد از بیماری کرونا به ریشه دواندن بیماری مزمن خودشان نیز ناخواسته کمک میکنند.
راهکارهای مفید
این پزشک درباره راهکار این نوع مشکلات میگوید: کمک گرفتن از یک کارشناس روانکاوی، روان درمانگر و اطمینان دادن به این افراد برای مراقبت بهینه از آنان در طول درمان در بیمارستانها و مراکز درمانی میتواند یکی از مفیدترین راهکارها باشد زیرا باید این نوع بیماران به درمان خود بپردازند وگرنه مشکلات عدیده ای را متأسفانه در پیش رو خواهند داشت.
میرباقری با بیان اینکه عدم درمان به موقع بسیاری از بیماریها میتواند حتی به مرگ افراد منتهی شود، بیان داشت: مخاطرات عدم دریافت انسولین به موقع، عدم دریافت داروی آسم تنفسی به موقع، قرصهای قلب و فشار خون، دیالیز، عملهای جراحی، شیمی درمانیهای به موقع و … همگی برای ادامه حیات یک فرد بیمار الزامی و جدی هستند و نباید در روند آن خللی وارد ساخت.
وی درباره مخاطرات این حوزه میگوید: قطعاً بدانید اگر دوز و تناوب دریافت داروهای یک بیمار سرطانی بر هم بخورد و یا یک بیمار دچار دیابت و قندخون داروها و انسولین خود را به موقع دریافت نکنند با چنان خطری روبرو میشود که ویروس کرونا ۵۰ درصد آن آسیبها را هم به بدن او وارد نخواهد ساخت.
اقدامات روانکاوی مهم
یک روان درمانگر نیز در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن اشاره به ترس از بیماری در بین بیماران با داشتن زمینههای بیماری مزمن، میگوید: انسان همیشه مستعد دریافت منفی در خصوص سلامت بدنی است و این یک پدیده طبیعی محسوب میشود که از نگرانی ما برای احساس بقا از ابتدای آفرینش بشر تا امروز ریشه میگیرد اما در بین انسانها میزان آن متفاوت است تا جایی که میتواند حتی زندگی انسان را نیز مختل کند.
امیر رضا حاجی اسماعیلی با بیان اینکه عواملی وجود دارند که ترس از بیماری کرونا را در بین بیماران زمینهای تشدید میکنند که به خانوادههای این بیماران توصیه میشود، بیمارشان را از این عوامل دور نگه دارند، ابراز کرد: اخبار منفی در خصوص شیوع کرونا، در اختیار قرار دادن اخبار امید بخش نزد بیماری که دچار ترس از کرونا شده، مطالعه و پیاده روی در ساعاتی که مطمئن هستید محله شما خلوت است و ترددی در آن وجود ندارد و همچنین تقویت قوای جسمی بیماران میتواند راهگشا باشد.
وی میافزاید: در رویارویی با این نوع ترسها حتماً باید دقت داشت که از مواجهه فرد با ترس خود حتماً دوری شود سابقاً برای ترس فردی از آب او را به درون استخر پر از آبی میانداختند و به اشتباه از قدیم میگفتند باید ترست بریزد! در حالی که این نوع مواجهه در بین بیماران سابقهای که عمدتاً هم بالای ۵۵ سال سن دارند، بسیار مضر و خطرناک است.
مواجهه با ترس ممنوع
این روان درمانگر با بیان اینکه تمرکز بر روی بیماری زمینهای که فرد با آن روبرو است و راهکارهای درمانی او بدون اشاره مستقیم به کرونا حتماً الزامی است به عبارت دیگر فرد نباید فراموش کند که بیماری او مثلاً بیماری قلبی، باید به فراموشی سپرده شود زیرا بیخیالی صرف نیز، خاطراتی را به دنبال خواهد داشت که از جمله آن سهل انگاری، مخفی کردن درد و علائم آن و … را میتوان نام برد.
حاجی اسماعیلی با بیان اینکه در مواجهه با بیمار زمینهای که از کرونا هراس دارد تا حدی که بیماری را مخفی میکند تا مبادا به بیمارستان برود باید راهکارهای معقولانه را در پیش گرفت، بیان داشت: یکی از اقدامات مفید میتواند این باشد که فرزندان این افراد یا نزدیکانشان سعی کنند تا با نشان دادن آلبومهای عکس، خاطرات گذشته و حال، به این فرد مجدداً بفهمانند که برایشان عزیز است و امید به زندگی در بین آنها بسیار اهمیت دارد.
وی افزود: مشاوره مداوم حتی در صورت بروز علائم بیماری، هفتهای دو بار با پزشک معالج فردی که از حضور در بیمارستان هراس دارد و راهنمایی خواستن از او در خصوص استفاده از داروها، کنترل علائم بیماری، اطمینان بخشی از رژیم غذایی و روند درمانی و سلامتی فرد و لزوم حضور او در بیمارستان حتماً جدی گرفته شود.
مردم نگران نباشند
رئیس دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه باید نگران بیماری کرونا بود اما ترس هرگز، گفت: این بیماری فقط در صورتی منتقل میشود که ترشحات دهان و بینی فرد مبتلا به درون دهان و بینی و چشم فرد دیگری بریزد و لذا در صورتی که افراد از چشم و دهان و بینی شأن مراقبت کنند نباید ترس از بیماری داشته باشند.
رضا چمن با بیان اینکه در بسیاری از موارد بیماران کرونایی بهبود پیدا کرده و اصلاً نیازی به بستری شدن هم پیدا نخواهند کرد و به فرض اگر هم نیاز به بستری شدن باشد، بخشهای مجزا برای بیماران کرونایی در نظر گرفته شده است از سوی دیگر تغییر و یا وقفه در روند درمان بیماریها بسیار میتواند مضر باشد لذا بیماران باید نگرانی از بابت کرونا و شیوع آن داشته باشند اما ترس و اینکه بخواهند روند زندگی و درمان خود را متوقف و مختل کنند خیر.
آمارها نیز نشان میدهند که مردم باید احتیاط را بیش از پیش مد نظر قرار دهند اما هراس بیهوده از شیوع کرونا و گوش سپردن به برخی مسائل نادرست در فضای مجازی نیز توصیه نمیشود. استان سمنان ۷۰۳ هزار نفر جمعیت دارد و از نخستین روز اسفند ماه ۹۸ که شیوع بیماری کرونا در این استان تأیید شد تاکنون ۷۷۹ نفر به دلیل کرونای قطعی جان باختهاند که سه چهارم آنان دوران سنی بالای ۶۰ سال داشتند.
ترس نه جدی گرفتن آری
۱۸ هزار و ۷۰۰ نفر مبتلای به کرونا تا زمان نگارش این گزارش در سطح هشت شهرستان استان سمنان به ثبت رسیده که طبق آمارهای ارائه شده تقریباً ۱۸ هزار نفر یا بهبود یافتهاند، یا نیازی به بستری شدنشان در بیمارستان نبوده و یا هم اکنون در بیمارستان هستند پس همانطور که آمارها بیان میکنند نباید از کرونا ترسید اما به شدت باید آن را جدی گرفت.
به عبارت دیگر تقریباً از هر ۲۰ هزار نفر ۸۰۰ نفر جان خود را در این استان از دست دادهاند که به نظر پزشکانی که در این گزارش با آنها مصاحبه شد این آمار حتی از آمار جان باختگان هر ساله آنفولانزا نیز کمتر است اما چون به یکباره و در یک بازه زمانی خاص رخ داده، بیشتر به چشم میآید.
ترس از کرونا گرفتن به مطبهای پزشکی نیز سرایت کرده و مختص به بیمارستانها و درمانگاهها نیست لذا باید به این موضوع توجه کرد که عدم مراجعه به پزشک برای بیماران مزمن میتواند خطرناکتر از بیماری کرونا باشد. کافی است راههای انتقال کرونا را بدانیم و مراقب باشیم. یادمان نرود روزگاری مردم برای مقابله با ایدز هم ماسک زده و از خانه بیرون نمیآمدند.