تبریزمن – مهدی حافظ زاده: گویا قرار است دولت تدبیر وامید سال پایانی عمر ۸ ساله خود را با سردرگمی به اتمام برساند. این سردرگمی در تمامی حوزه‌ها احساس می‌شود که مهم‌ترین آن را در اقتصاد و مدیریت ویروس کرونا می‌توان مشاهده کرد.
به باور منتقدین و کارشناسان بی‌طرف در این دو بخش، خودمحوری و نبود وحدت عمل در کابینه روحانی به خوبی محسوس است. به عنوان مثال در حوزه اقتصاد می‌توان به سردرگم بودن دولت در کنترل قیمت بسیاری از کالاهای موردنیاز و همچنین خودرو اشاره کرد. از زمان برکناری رحمانی؛ وزیر صمت تاکنون مدیران دو شرکت خودروساز بارها شرایط خرید خودرو را تغییر داده و هر از گاهی شرط جدیدی به مشتریان میلیونی اعلام می‌کنند.
در حوزه بهداشت و درمان نیز اوضاع چندان بهتر از اقتصاد نیست. با گذشت سه ماه از اعلام رسمی ورود کرونا به کشور، هنوز معلوم نشده این ویروس را شکست می‌دهیم یا نه؟ گویا شکست‌ناپذیری کرونا برای دولت اثبات شده و شخص رئیس جمهور به جای شکست دادن این ویروس آن هم در شنبه‌ای از شنبه‌های معروف که آقای روحانی برای هر مشکلی وعده‌اش را می‌دهد حالا مردم را توصیه به عادت کردن به زندگی با کرونا می‌کند. این روزها از کنترل و مهار کرونا وعده داده می‌شود در حالیکه آمار مبتلایان مشابه اسفندماه شده است. روزی ساعات کار ادارات یک ساعت کم می‌شود، فردایش یک ساعت زیاد! آنچه هم در این بین به حساب نمی‌آید فریاد مردم است که چرا با وجود افزایش تعداد مبتلایان، امتحانات برخی مقاطع تحصیلی حضوری شده و یا چرا قرار است از مهرماه مدارس و دانشگاه‌ها بازگشایی شوند.
به نظر می‌رسد علت سردرگم بودن دولت در این دو حوزه حساس که با جان و شکم ملت از فقیر گرفته تا غنی سر و کار دارد، نیازمند آنالیز و ارزیابی دقیق است. حال باید دید با شروع به کار مجلس جدید که قالیباف رییس آن سخنانی طوفانی بر علیه دولت داشت و آن را متهم به ناکارآمدی کرد آیا قوه‌مقننه می‌تواند قوه مجریه را از بیماری سردرگم بودن نجات دهد یا نه؟!
