تبریزمن – مهدی حافظ‌زاده: زمانی ملت فهیم ایران از دولت انتظار و مطالبه مسکن ارزان قیمت، اشتغال برای فرزندان‌شان، تامین آزادی‌های مشروع و قانونی، گفت‌وگوی تمدن‌ها و مواردی از این قبیل داشتند و اندکی به آینده کشورشان امیدوار بودند.
اما به هردلیل که نمی‌خواهم بدان اشاره کنم سال به سال بر مشکلات کشور افزوده می‌شود و هر دولتی که سر کار می‌آید به جای گره‌گشایی، بر حجم مشکلات کشور می‌افزاید و بدون پاسخگو بودن به خرابی‌هایی که ایجاد کرده و تحویل دولت بعدی می‌دهد با یک عکس یادگاری با ملت خداحافظی می‌کنند.
در نهایت تاسف، اینک نه تنها خواسته و انتظاری از دولت فعلی و شاید دولت‌های آینده نداریم بلکه شاهد سقوط خواسته و مطالبات‌مان از سطح رفاه و آسایش به سهمیه‌بندی بنزین، برق، آب، گاز، تخم‌مرغ و… شده‌ایم.
در روزگاری که از وجود احزاب و تشکل‌های سیاسی محروم هستیم و نمایندگان ملت نمی‌توانند دولت را وادار به افزایش رفاه و آسایش بی‌منت کنند باید هم به سهمیه‌بندی برق تن داد و از خواهش مسئولین شرکت توانیر برای کاهش مصرف برق آن هم در فصل زمستان زیاد هم تعجب نکرد.
