به گزارش آژانس خبری تبریزمن، تعدادی از کارگران شرکت “ایران مایه تبریز” در تماس با خبرنگار ایلنا، از تعطیلی این کارخانه خبر دادند و گفتند: کارخانه‌ی ایران مایه که متعلق به یک سرمایه‌دار ترکیه‌ای است، از ابتدای سال ۱۴۰۰ تعطیل شده است.
یکی از این کارگران که نخواست نامش فاش شود، در تشریح ماجرا می‌گوید: در آذر ۱۳۹۹ حدود ۴۰نفر از کارگرانِ این کارخانه اخراج شدند و به آن‌ها گفته شد بعد از ۳ – ۴ ماه مجددا واحد مربوطه راه‌اندازی خواهد شد و آن‌ها به کار برمی‌گردند. اما نه تنها این کارگران به کار برنگشتند بلکه در ۲۲ اسفند ۹۹ مابقیِ کارگران که ۱۱۰ نفر بودند نیز اخراج شدند.
این کارگر ادامه می‌دهد: برای اینکه ما شکایت نکنیم، حقوق دو ماه ما را پرداخت کردند و گفتند ۶ ماه دیگر کارخانه مجددا راه‌اندازی خواهد شد و از شما دعوت به کار می‌کنیم. در این مدت تعدادی از کارگران به دلیل فشار مالی و مشکلات خانوادگی تسویه حساب کردند و به دنبال بیمه بیکاری و شغل دیگر رفتند اما حدود ۲۷ نفر تسویه نکردند و به اداره کار شکایت کردند که رای اداره کار ابقا به کارِ کارگران و پرداختِ حق السعیِ بود.
او می‌گوید: با وجود اینکه رای بازگشت به کار گرفتهایم اما ما را به کارخانه راه نمی‌دهند و می‌گویند حق‌السعی خود را بگیرید و به کارخانه نیایید، کارخانه تعطیل است.
ایران مایه پیشتر یک کارخانه نیز در تهران داشت. کارخانه تهران در سال ۸۷ خریداری شد و در سال ۸۹ با این ادعا که می‌خواهند کارخانه‌ی تبریز را توسعه بدهند، بسته شد. ابتدا تمام تجهیزات و بعد زمین آن کارخانه فروخته شد و آن کارخانه به طور کامل از چرخه‌ی تولید خارج شد.
کارگران این کارخانه معتقدند: ادعای زیان‌ده بودنِ کارخانه بی‌اساس است. زمانی این کارخانه از سه ماه قبل محصولات خود را پیش‌فروش می‌کرد بلکه سرمایه‌گذار خارجی می‌خواهد کاری که با کارخانه‌ی تهران کرده با کارخانه‌ی تبریز هم انجام دهد.
به گفته‌ی این کارگران؛ در کل کشور ۴ – ۵ کارخانه‌ی تولید خمیرمایه بیشتر نداریم. کارخانه ایران مایه تبریز از سال ۱۳۴۶ بزرگترین و اولین صارکننده خمیرمایه در خاورمیانه بوده است.
آن‌ها می‌گویند: ما در این ۹ ماه از مسئولان مختلف تقاضای کمک کرده‌ایم. هم در دولت قبل و هم در دولت جدید جلساتی با مسئولان گذاشته‌ایم. در دولت جدید تا حدودی فشارهایی به مدیران این کارخانه وارد شده که اگر کارخانه برایتان سود ندارد آن را واگذار کنید اما تا الان هیچ اتفاقی نیفتاده است.
برخی از این کارگران بیش از ۱۵ سال سابقه‌ی کار دارند و سن آن‌ها بالای ۴۰ سال است. آن‌ها می‌گویند: کارمان سخت و زیان‌آور است و تنها چند سال تا بازنشستگی فاصله داریم اما فعلا از کار اخراج شده‌ایم و صدایمان به جایی نمی‌رسد.
