به گزارش آژانس خبری تبریزمن، مقاله زینب خورابلو، دانشجوی دکتری این دانشگاه با عنوان “طراحی حسگرها و آپتاحسگرهای الکتروشیمیایی و الکتروکرومیکی برای سنجش برخی از ترکیبات دارویی و مواد مخدر” در بیست و هفتمین سمینار شیمی تجزیه ایران، به عنوان برترین مقاله در بخش پوستر انتخاب شد.
این دانشجوی دکتری در خصوص سوابق تحصیلی و علمی خود در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بنده مقطع کارشناسی ارشد را در دانشگاه پیام نور مرکز خوی گذرانده ام و از سال ۹۶ در دانشگاه پیام نور به عنوان مدرس مدعو مشغول تدریس هستم. سال ۹۶ نیز به عنوان دانشجوی مقطع دکتری رشته ی شیمی تجزیه دانشگاه شهید مدنی آذربایجان پذیرفته شدم و هم اکنون سال آخر دوره دکتری خود را می گذرانم.
وی با بیان اینکه بنده یک دوره ی فرصت مطالعاتی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران گذرانده ام، گفت: تاکنون انتشار۲۱ مقاله در مجلات بین المللی ISI و مجلات علمی پژوهشی و ارائه ۱۵ مقاله در کنفرانس ها و سمینارها و چند طرح پژوهشی در کارنامه علمی بنده ثبت شده است.
وی با بیان اینکه از نظر پژوهشی دارای H-index برابر هشت می باشم، تصریح کرد: باتوجه به اینکه یکی از معضلات بزرگ جوامع امروزی مصرف مواد مخدر و داروهای روانگردان بوده و از آنجایی که مواد مخدر اعضا و سیستم بدن انسان به ویژه سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهند و با ایجاد اختلالات روحی و جسمی آسیب های جبران ناپذیری به انسان وارد می کنند؛ از این رو تشخیص و اندازه گیری مواد مخدر از طرف سازمان های مهمی مانند سازمان های قضایی، پزشکی قانونی و کلنیک های پزشکی و ترک مواد مخدر بسیار مورد اهمیت است.
وی گفت: از آنجایی که یکی از دغدغه هایم به عنوان یک شیمیست بررسی و سنجش مواد مخدر و داروها بود، بسیار علاقمند بودم در دوره دکتری به این موضوع بپردازم؛ بر همین اساس پایان نامه خود را تحت عنوان “طراحی حسگرها و آپتاحسگرهای الکتروشیمیایی و الکتروکرومیکی برای سنجش برخی از ترکیبات دارویی و مواد مخدر” انتخاب کردم و تحت راهنمایی دکتر “حبیب رزمی” و مشاوره دکتر “فائزه شه دوست فرد” در این مسیر بزرگ قدم گذاشتم.
این دانشجوی دکتری با بیان اینکه یکی از مشکلات عمده در سنجش مواد مخدر خطای ناشی از ترکیب این مواد با سایر داروها یا مواد جانبی جهت جلوگیری از تشخیص درست آن است، افزود: روش های مختلفی جهت سنجش داروها و مواد مخدر وجود دارد، اما اغلب آنها گزینش پذیر عمل نمی کنند و پاسخ یکسانی به چند ماده با خواص و یا ساختار مشابه می دهند. این مشکل در ماتریکس های پیچیده مانند مایعات زیستی بدن (سرم خون، ادرار و بزاق) بسیار حادتر است و حسگری با قدرت تشخیص بالاتر از طرف سازمان های مذکور بسیار مورد تقاضا می باشد؛ بنابراین ما در پروژه هایمان از طریق روش های مختلف الکتروشیمیایی و به کمک نانو مواد کربنی جدید همچون نانوکربن های پیازی شکل، نانوکربن های توخالی و مکسین، و همچنین نانو مواد فلزی مانند نانوساختارهای مختلف طلا و نقره و گیرنده های مولکولی اختصاصی مانند آپتامر، حسگرهای فوق العاده گزینش پذیری را طراحی کردیم.
این دانشجوی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در مورد دستاوردها و نتایج این پروژه ها، گفت: در این پروژه ها با همکاری اساتیدم آقای دکتر رزمی و خانم دکتر شه دوست فرد توانستیم حسگرها و آپتاحسگرهای مختلفی برای سنجش مواد مخدر پرمصرف از قبیل متادون، پتیدین و مت آمفتامین (به عنوان دومین ماده مخدر پرمصرف جهانی) در نمونه های زیستی و پیچیده مانند سرم خون، ادرار و بزاق انسانی ارائه دهیم. نتایج پژوهش های ما تا کنون در مجلات بین المللی بسیار معتبر منتشر شده است.
خورابلو متذکر شد: همچنین در دوران قرنطینه کرونا ویروس که امکان پژوهش حضوری کمتری در دانشگاه داشتیم با همکاری پژوهشگرانی از دانشگاه های چین و ترکیه موفق به انتشار مقاله مروری جهت بررسی حسگرهای نوری و الکتروشیمیایی سنجش ماده مخدر مت-آمفتامین شده و نتایج حاصله را به تمامی کادر درمان سراسر جهان که بطور خستگی ناپذیری در حال تلاش برای مبارزه با کرونا هستند، تقدیم کردیم.
