به گزارش تبریزمن، یک قرن پیش در اسفند ۱۲۹۵ شمسی «حزب دموکرات» تبریز برای مقابله با زورگویان داخلی و استعمارگران خارجی توسط روحانی مجاهد «شیخ محمد خیابانی» تأسیس شد. وی سازمان سیاسی خود را دموکرات ملی و آذربایجان را آزادستان نامید.
شیخ محمد خیابانی در حالی دست به این اقدام زد که مردم به‌خاطر فروپاشی حکومت تزاری روس، غرق شادی بودند و خروج نظامیان روسیه از تبریز را آرزو میکردند. خیابانی در این هنگام دوستان آزادیخواه و مبارز خود را که اغلب دموکرات نامیده میشدند، گرد آورد و کمیتهای تشکیل داد و درباره وضع پیش آمده به تصمیمگیری و سیاستگذاری پرداخت.
وی قیام خود را در عصر روز سه‌شنبه ۱۷ فروردین ۱۲۹۹ آغاز کرد که بیش از پنج ماه ادامه داشت. خیابانی در این پنج ماه بیش از آنکه ژست رهبر و فرمانده قیام مسلحانه به خود بگیرد، هیبت یک رهبر فکری و ایدئولوگ و متفکر انقلابی را داشت و هر روز با نطق‌های پرشور در مسائل اجتماعی و سیاسی و فکری، سعی در بر پایی انقلاب فرهنگی و خود آگاهی سیاسی و اجتماعی در اندیشه‌های مردم داشت.
از طرفی دشمنان او، به‌ویژه از ناحیه حکومت مرکزی هر لحظه در صدد سرکوبی او و قیامش بودند. در این مدت وثوق‌الدوله از نخست‌وزیری احمدشاه عزل و مشیرالدوله به‌جای او منصوب شد.
مشیرالدوله برای شکست قیام خیابانی، مهدی قلی‌خان هدایت معروف به «مخبر السلطنه» را که چهره‌ای موجه و ملی داشت، به تبریز فرستاد. وی مدت‌ها سعی کرد از طریق صحبت با دوستان خیابانی او را از ادامه نهضت باز دارد، ولی خیابانی اعتنایی نکرد و از طرفی گمان نمی‌کرد که مخبرالسلطنه قصد خیانت داشته باشد.
مخبرالسلطنه چون از راه تزویر و فریب و مذاکره نتوانست خیابانی را از راهی که در پیش گرفته منصرف سازد، با رئیس قزاقخانه تبریز – که یک کلنل روسی بود – گفت‌وگو و تبانی و نقشه سرنگونی قیام تبریز را طرح‌ریزی کرد.
سرانجام در سپیده دم یکشنبه ۲۱ شهریور ۱۲۹۹ که بسیاری از نیروهای مسلح خیابانی برای بر چیدن اشرار محلی به اطراف تبریز رفته بودند و نیروی اندکی در شهر و اطراف عالی قاپور (مقر حکومت خیابانی و مرکز قیام) مانده بود.
قزاق‌های مسلح به دستور کلنل روسی و مخبرالسلطنه به شهر ریختند و تمام نیروهای قیامی را یا کشتند یا خلع سلاح کردند و همه مراکز آزادیخواهان و ادارات را به تصرف خود در آوردند. آنها به خانه خیابانی هجوم بردند، ولی قبل از اینکه به او دست بیابند خیابانی از راه پشت‌بام به خانه همسایه‌اش (شیخ حسنعلی میانجی) پناهنده شد. قزاق‌ها فردای آن روز مخفی‌گاه شیخ را پیدا کردند و سردسته آنها (اسماعیل قزاق) بلافاصله با شلیک چند تیر شیخ را به شهادت رساند.
سپس پیکر او را به مقرّ فرمانروایی مخبرالسلطنه منتقل کردند و بدون تشریفات، در گورستان امامزاده سید حمزه دفن کردند. چند ماه پس از شهادت خیابانی، خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند و بقایای پیکر او را هم به تهران منتقل کرده و در حرم حضرت عبدالعظیم (ع) به خاک سپردند.
مزار وی در صحن باغ‌طوطی و در نزدیکی مزار ستارخان قرار دارد.
