این شورا به عنوان عالی‌ترین شورای پیش‌بینی شده در نظام حقوقی، دارای اختیارات وسیع‌تر نسبت به سایر شوراها می‌باشد و علاوه بر نظارت و ارتباط با سایر دستگاه‌ها، تهیه طرح‌های قانونی را نیز برعهده دارد. به همین دلیل ریاست چنین شورایی نیز اهمیت دارد زیرا رئیس شورا می‌تواند با پیشنهادات و رویکردهای خود برای کل کشور بویژه در امور شهری و اجتماعی اثرگذار باشد.
امسال انتخابات هیئت رئیسه شورای عالی استان‌ها خالی از حاشیه نبود و حتی حواشی به جایی رسید که اعضای شورا با خروج از جلسه در اعتراض به نحوه برگزاری انتخابات، زمان انتخابات شورای عالی استان‌ها را به تعویق انداختند. درحالیکه قرار بود این انتخابات ۱۶ آذر برگزار شود به دلیل اعتراض اعضا به نحوه برگزاری انتخابات این موضوع به تعویق افتاد و بناست طی روزهای آتی انتخابات شورای عالی استان‌ها برگزار شود.
اما موضوع از چه قرار است؟
بررسی ها و اظهارات برخی اعضای این شورا نشان میدهد که لابی‌های انتخاباتی هیات رئیسه به شکل عجیبی جای خود را به انتخاب های اجباری و ناچاری داده که بعضا منجر به تهدید برای رای به یک کاندیدای خاص از طریق فشارهای سیاسی و کاری می شود.
این موضوع وقتی اهمیت پیدا میکند که برخی از اعضای شورای عالی استان‌ها به طور طبیعی کارمند دولت و ارگان های عمومی هستند و باید بین انتخاب آزادانه و یا به خطر افتادن احتمالی جایگاه و شرایط کاری خود یکی را انتخاب کنند.
عدم مخفی بودن رایها بواسطه نشان دار کردن رایها موجب شده برخی اعضای این شورا از ترس تبعات آن لاجرم دست به انتخاب یک گزینه خاص کنند.
کار به جایی رسیده که پیامک به برخی اعضا شامل رمز و نشان از طریق نحوه انشای رای ارسال می شود تا در قرائت رای ها مطمئن شوند به کاندیدای مورد نظر رای داده است یا خیر!.
همین شیوه باعث شد تا برخی اعضای شورای عالی استان‌ها و شهرام دبیری و موسی الرضا حاجی بیگلو نامزدهای ریاست شورای عالی استان‌ها در اعتراض به این فشارها و تخلف از جلسه خارج شوند و انتخابات شورای عالی استان‌ها به تعویق بیافتد.
دبیری، حاجی بیگلو و سایر اعضای معترض اعلام کردند که استفاده از هرگونه القاب و نشان در برگه رای تخلف است و باعث ابطال انتخابات می‌شود اما پرویز سروری، نماینده تهران و رئیس فعلی شورای عالی استان‌ها چنین موضوعی را قبول نداشته و همین مساله هم موجب تنش و تعویق انتخابات شد.
جای سوال این است؛ در شرایط و زمانه ای که انواع روش های سنتی و دیجیتالی برای رای گیری به روش مخفی وجود دارد، چرا باید انتخابات داخلی چنین شورایی آنهم در سطح کشوری بدین صورت و خارج از متن مصرح قانون آن برگزار شده و موجب بروز ابهام و اختلاف بین اعضای آن باشد و اینکه آیا نهادی نظارتی برای تائید صحت و روش برگزاری این انتخابات وجود ندارد؟!
بررسی انتخابات شورای عالی استان‌ها نشان میدهد در دو سال گذشته سرنوشت انتخاب رئیس در دستان چند نفر بوده و پرویز سروری نماینده تهران همواره با حداقل رای بر کرسی ریاست نشسته و فاصله رای‌های او با نفر دوم یعنی شهرام دبیری، به اندازه کمتر از شش رای بوده است.
البته شورای عالی استان‌ها هیچگاه عاری از حواشی نبوده است و در سال ۹۸ نیز به دلیل برخی تخلفات، انتخابات هیات رئیسه این شورا ابطال شد و امسال هم بعد از تعویق انتخابات باید دید که سرنوشت این شورا و انتخابات آن چه خواهد شد
