به گزارش خبرنگار مهر، مسعود پزشکیان متولد ۷ مهر ۱۳۳۳ در مهاباد است که دوره پزشکی عمومی خود را در سال ۱۳۶۴ به پایان رساند و در سمت مربی فیزیولوژی شروع به تدریس در دانشکده پزشکی کرد.
وی در سال ۱۳۶۹ تخصص خود در رشته جراحی عمومی را از دانشگاه علوم پزشکی تبریز گرفته و سپس در سال ۱۳۷۲ فوق‌تخصص جراحی قلب را از دانشگاه علوم پزشکی ایران دریافت کرد.
چندی بعد در بیمارستان قلب شهید مدنی تبریز استخدام شد که بعدها ریاست همین بیمارستان را برعهده گرفت. پزشکیان در سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۹، ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز را عهده‌دار بود.
هنگامی که ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز را برعهده داشت ساختار بهداشت روستایی را اصلاح کرد.
پزشکیان با مشارکت مردمی توانست ۶۰۰ خانه بهداشت را طی ۶ ماه بدون هیچ اعتباری احداث کند.
او در دولت هفتم، معاون سلامت وزارت بهداشت بود و در دولت هشتم وزیر بهداشت شد.
از مهم‌ترین اقداماتی که در دوره پزشکیان به عنوان وزیر بهداشت انجام شد می‌توان به انجام طرح بزرگ و ملی واکسیناسیون سرخک و سرخجه اشاره کرد که مورد تجلیل مقام معظم رهبری قرار گرفت.
راه اندازی هفته سلامت در کشور و درخواست و مشارکت جدی برای راه اندازی رادیو سلامت، طرح موضوع پزشک خانواده و خدمات بسیار دیگری که طی سال‌های اخیر باعث بروز تحول در نظام سلامت شده، در سال‌های ۸۰ تا ۸۴) رخ داده است.
پزشکیان همواره باور داشته که در حوزه بهداشت درمان باید رابطه مالی میان بیمار و پزشک قطع شود. تأمین معیشت پزشکان و کادر سلامت باید اولویت داشته باشد و باید فکری به حال مهاجرت جامعه پزشکی کرد.
خدمات بهداشت و درمان با کیفیت برای شهروندان ایرانی جزو باورهای پزشکیان است و معتقد است که هیچ شهروندی در بحث بهداشت و درمان و دریافت خدمات بهداشتی و درمانی نباید مورد تبعیض قرار بگیرد.
ایجاد بیمه‌های روستایی از دیگر اقدامات دوران وزارت بهداشت پزشکیان بود. طی آن دوران افرادی که در بیمارستان‌ها بستری بوده و از بیمه برخوردار نبودند تحت پوشش بیمه قرار گرفتند.
ویژگی‌های وزیر بهداشت دولت چهاردهم
حالا و در شرایطی که پزشکیان بر صندلی ریاست قوه مجریه نشسته و قرار است سکاندار دولت چهاردهم باشد، انتظار می‌رود با توجه به تجربه‌ای که از حوزه سلامت دارد؛ در انتخاب وزیر بهداشت و اولویت‌های حوزه سلامت، وسواس بیشتری به خرج دهد. زیرا، بی اعتنایی به مقوله سلامت، می‌تواند به یک چالش برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های دولت تبدیل شود.
بنابراین، از همین حالا رایزنی‌ها برای معرفی وزیر بهداشت دولت چهاردهم به مجلس شورای اسلامی آغاز شده است.
شاید مهم‌ترین چالش حوزه سلامت کشور، کمبود منابع باشد که از همین رو و با توجه به نگاه پزشکیان به محدودیت منابع؛ قطعاً در معرفی وزیر بهداشت، این نکته باید مدنظر قرار گیرد که چگونه قرار است حوزه سلامت را با منابع محدود؛ به درستی مدیریت کرد.
موضوع دیگر که باید سرلوحه کارهای وزیر بهداشت دولت چهاردهم قرار بگیرد، رعایت عدالت در دسترسی به خدمات درمانی است. اینکه چگونه می‌خواهد در مناطق دور از پایتخت و مراکز استان‌ها، پزشکان متخصص و فوق تخصص را به کار گیرد.
از سوی دیگر، بحران کمبود نیروی پرستاری مطرح است که در سال‌های اخیر نیز به چالش اصلی در حوزه سلامت تبدیل شده است. وزیر بهداشت برای رفع این دغدغه چکار خواهد کرد و چگونه خواهد توانست رضایت پرستاران را جلب کند که کمتر شاهد خروج آنها از بیمارستان‌های دولتی باشیم.
یکی دیگر از اولویت‌های وزارت بهداشت در دولت چهاردهم، مدیریت منابع مالی طرح‌هایی است که در دولت سیزدهم کلید خورده است. طرح دارویار، درمان رایگان کودکان زیر ۷ سال در بیمارستان‌های دولتی و…، از جمله طرح‌هایی هستند که بدون تأمین منابع مالی وارد بحران خواهند شد. بنابراین، وزیر بهداشت دولت چهاردهم چه تدبیری خواهد اندیشید و چگونه با دولت در تعامل خواهد بود که منابع مالی مورد نیاز برای حوزه سلامت را به موقع و به میزان کافی دریافت کند.
وزیر بهداشت دولت چهاردهم، باید بتواند حقوق جامعه پزشکی و بیماران را به گونه‌ای تأمین کند که هیچکدام از طرفین آسیب نبیند.
به نظر می‌رسد، انتخاب و معرفی وزیر بهداشت برای ۴ سال کار و تلاش بی وقفه؛ باید دارای ویژگی‌های لازم باشد و صرف پزشک بودن، نمی‌تواند به پیشبرد اهداف حوزه سلامت کشور کمک کند.
وزیر بهداشت دولت چهاردهم، باید به اقتصاد درمان، پیشگیری، نیروی انسانی و مدیریت منابع؛ اشراف کامل داشته باشد.
