به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان دریافتند بزرگسالان جوان مبتلا به برونشیت در دوران کودکی در معرض دو نوع آلاینده هوا قرار داشتند:
• آلودگی ذرات ناشی از گرد و غبار، گرده، خاکستر آتش سوزی، انتشارات صنعتی و اگزوز وسایل نقلیه.
• دی اکسید نیتروژن از موتورهای بنزینی.
برونشیت زمانی اتفاق می‌افتد که مجاری هوایی بزرگ ریه‌ها ملتهب شده و باعث سرفه‌های شدیدی می‌شوند که مخاط یا خلط ایجاد می‌کنند. خس خس سینه، درد قفسه سینه و تنگی نفس از دیگر علائم آن هستند.
دکتر «اریکا گارسیا»، محقق ارشد و استادیار علوم جمعیت و بهداشت عمومی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران کودکی تأثیرات ظریف‌تری بر سیستم تنفسی ما دارد که هنوز در بزرگسالی ما را تحت تأثیر قرار می دهد».
گارسیا افزود: «کاهش آلودگی هوا نه تنها برای آسم فعلی در کودکان، بلکه برای سلامت تنفسی آنها در دوران بزرگسالی نیز مفید است.»
به گفته محققان، آلودگی هوا به طور مداوم با بیماری‌های ریوی در کودکان مرتبط بوده است و مشکلات ریوی دوران کودکی به طور مداوم با مشکلات ریوی در بزرگسالی مرتبط است.
به گفته محققان، با این حال، مطالعات کمی تأثیر قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران کودکی را بر سلامت ریه بزرگسالان بررسی کرده است.
کودکان به ویژه در برابر اثرات آلودگی هوا آسیب پذیر هستند. سیستم تنفسی و ایمنی آنها هنوز در حال رشد است و هوای بیشتری نسبت به توده بدن خود نسبت به بزرگسالان تنفس می‌کنند.
برای این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۱۳۰۰ بزرگسال جوان را که در یک مطالعه سلامت کودکان شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
محققان دریافتند یک چهارم از شرکت کنندگان علائم برونشیت را در ۱۲ ماه گذشته تجربه کرده بودند.
محققان محل زندگی شرکت‌کنندگان را در حین رشد ردیابی کردند و آدرس‌ها را با اندازه‌گیری‌های محلی کیفیت هوا که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست انجام شده بود، مطابقت دادند.
نتایج نشان می‌دهد که خطر ابتلاء به برونشیت در بزرگسالان به طور قابل‌توجهی با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران کودکی مرتبط بود.
با این حال، تأثیر آلودگی هوا در دوران کودکی بر علائم برونشیت بزرگسالان در میان افرادی که در کودکی مبتلا به آسم بودند، قوی‌تر بود.
محققان خاطرنشان کردند که شرکت‌کنندگانی که علائم برونشیت بزرگسالان داشتند در کودکی تحت تأثیر دی‌اکسید نیتروژن قرار گرفتند، حتی اگر میانگین قرار گرفتن در معرض در دوران کودکی بسیار کمتر از استانداردهای سالانه سازمان محیط زیست بود.
