به گزارش پایگاه خبری تبریزمن به نقل از خبرگزاری مهر، محمدرضا زرگرزاده، در آستانه برگزاری بیست و یکمین همایش سالیانه انجمن علمی داروسازان ایران (۷ تا ۹ شهریور ۱۴۰۳) در هتل المپیک تهران، اظهار کرد: بازار دارویی در حال و آینده نیازمند یک برنامه منسجم و مدون است که در آن نیازها و نحوه پاسخگویی به نیازها و همچنین تأمین منابع آن در یک چارچوب مشخص زمانی صورت گیرد.
وی در پاسخ به این سوال که این برنامه را چه مجموعه‌ای باید ایجاد کند، گفت: نظام دارویی یک نظام چند بخشی است یعنی بخش‌های مختلف درگیر این موضوع هستند از وزارت بهداشت تا سایر دستگاه‌ها مانند سازمان برنامه و بودجه، مجلس شورای اسلامی، وزارت اقتصادی و دارایی، سازمان امور مالیاتی و گمرک درگیر هستند.
زرگرزاده ادامه داد: ما احتیاج به یک شبکه منسجم تصمیم سازی در رابطه با بحث برنامه‌ریزی دارویی با تولیت سازمان غذا و دارو داریم تا این مجموعه‌ها نیازها را احصا و تأمین کنند.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی داروسازان ایران، با عنوان این مطلب که نگاه زنجیره تحمیلی به جای زنجیره تأمینی به هیچ وجه مناسب نیست، گفت: ما نگاه زنجیره تأمین نداریم، ما نگاه حلقه‌ای و بخشی داریم به هر کدام از بخش‌ها و به عبارتی حلقه‌ای درست کنیم با توجه به توانایی آن بخش و مابقی زنجیر از نگاه ما خارج می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال که مشکل کمبود دارو در کشور چیست، افزود: نداشتن برنامه، ناهماهنگی، عدم فهم متقابل از مشکلات یکدیگر از مهم‌ترین مشکلات کمبود دارو در کشور است. به عبارتی سازمان برنامه و بودجه نمی‌داند که عدم ایفای تعهدات دارویاری که با تأخیر داده می‌شود، یا بیمه نمی‌داند که با تأخیر منابع مالی را به زنجیره برساند یا شرکت پخش نمی‌داند که اگر این را با تأخیر یا زمان نامناسب برساند به زنجیره، کل زنجیره تأمین دارو مختل می‌شود.
زرگرزاده در پاسخ به این سوال که آیا آمار دقیقی از کمبود دارو دارید، گفت: من آمار دقیقی در این زمینه ندارم، ولی ما کف جامعه را می‌بینیم که مردم در تأمین برخی داروها مشکل دارند.
وی ادامه داد: در حال حاضر بزرگترین مسئله در حوزه دارو که می‌تواند تعیین کننده نقش ما در نظام سلامت باشد، موضوع اقتصاد ناسالم دارو است.
زرگرزاده اظهار داشت: وضعیت اقتصاد سلامت ما بسیار بیمارگونه است و بسیار مشکل دارد بخش‌های مختلف زنجیره تأمین دارو در حقیقت درگیر این مشکل هستند. داروخانه‌ها به عنوان انتهای زنجیره تأمین دارو مشکل جدی دارند، علاوه بر آن، پخش‌ها و تولید کننده ها هم دچار مشکل جدی هستند.
وی افزود: بخش‌های مختلف در گردش اقتصادی مناسب و فعالیت اقتصادی سودآور متناسب مشکل دارند و این موضوع باید بازنگری شود و اگر این اتفاق نیافتد صحبت از نقش داروساز در نظام سلامت یک مقداری مع الفارق می‌شود، چون اساساً آنقدر درگیر مباحث اقتصادی و تأمین اقتصادی، سودآوری و زنده ماندن و ادامه حیات خود هستند که دیگر نمی‌توانند به نقش خود فکر کنند.
زرگرزاده در پاسخ به سوال که پیشنهاد شما برای اینکه مشکل حل شود چیست، گفت: پیشنهاد من این است که عالی‌ترین مقام اجرایی کشور باید یک شورایی متشکل از همه تأثیرگذاران را مأمور کند دور یک میز بنشینند و موظف شوند که همدیگر را بفهمند و یک برنامه کلی به عنوان یک رویکرد اصلی نظام اجرایی کشور واقعاً نیاز داریم، این بحث مهم و حیاتی است و اگر دیرتر به آن برسیم ممکن است مسئله خیلی حادتر از این شود.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی داروسازان ایران با طرح این سوال که چرا شاهد بعضی از کمبودهای دارویی یا نابسامانی دارویی هستیم، افزود: به نظر من عدم وجود نگاه جامع به زنجیره تأمین دارو از صفر تا صد و عدم وجود برنامه، سبب بروز این نابسامانی می‌شود.
