به گزارش پایگاه خبری تبریزمن به نقل از خبرگزاری مهر به نقل از مدیسن نت، محققان مشاهده کردند پس از یک ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی، مجموعه‌ای از ۴۸ نمونه بافت قلب مهندسی شده انسان تقریباً نصف بافت‌های مشابهی که روی زمین باقی مانده بودند، ضربان داشتند.
محققان گزارش دادند که بافت‌ها ضعیف‌تر شدند و شواهد ژنتیکی از التهاب و آسیب اکسیداتیو که از علائم بیماری قلبی هستند را نشان دادند.
«دوین مایر»، محقق فوق دکتری در دانشکده پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور، افزود: «بسیاری از این نشانگرهای آسیب اکسیداتیو و التهاب به طور مداوم در بررسی‌های پس از پرواز فضانوردان نشان داده می‌شوند.»
به گفته محققان، مطالعات قبلی نشان داده است که برخی از فضانوردان با کاهش عملکرد عضلات قلب و ضربان قلب نامنظم به زمین باز می‌گردند. برخی از این تأثیرات، اما نه همه، به مرور زمان پس از بازگشت از بین می‌روند.
به گفته محققان، مأموریت به مریخ می‌تواند به معنای گذراندن دو سال در فضا باشد و درک بهتر اثرات بی وزنی بر عملکرد قلب توسط پزشکان بسیار مهم است.
برای این مطالعه، محققان از سلول‌های بنیادی برای ایجاد مجموعه‌ای از سلول‌های عضله قلب به نام کاردیومیوسیت استفاده کردند.
در مأموریت اسپیس ایکس در مارس ۲۰۲۰، بافت‌های قلب به فضا برده شد. هنگامی که آنها به طور ایمن به ایستگاه فضایی رسیدند، دانشمندان هر نیم ساعت یک بار اطلاعات به مدت ۱۰ ثانیه در مورد قدرت انقباض و الگوهای ضربان سلول‌ها دریافت کردند.
فضانورد جسیکا میر، مواد مغذی مایع اطراف بافت‌ها را هفته‌ای یک بار تغییر می‌داد و بافت‌ها را برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی و تصویربرداری بعدی حفظ می‌کرد.
هنگامی که محفظه‌های بافت به زمین بازگشتند، محققان به پیگیری پیشرفت آنها ادامه دادند. آنها همچنین با بافت‌هایی که از همان منبع تولید شده و در یک آزمایشگاه زمینی نگهداری می‌شدند، مقایسه شدند.
به گفته محققان، بافت‌های ماهیچه قلب در فضا ضعیف‌تر شده و ضربان نامنظم نیز ایجاد می‌شود.
محققان گفتند در بافت‌ها، فاصله بین ضربان‌ها حدود پنج برابر بیشتر از تأخیر طبیعی حدود یک ثانیه ایجاد شد. زمان بین ضربان‌ها پس از بازگشت به زمین تقریباً به حالت عادی بازگشت.
بسته‌های پروتئینی در سلول‌های ماهیچه‌ای که به انقباض آنها کمک می‌کند، به نام سارکومر، در نمونه‌های بافت قلب متصل به فضا کوتاه‌تر و بی‌نظم‌تر شدند. محققان خاطرنشان کردند که این نشانه بیماری قلبی انسان است.
سایر ناهنجاری‌ها در میتوکندری‌های تولیدکننده انرژی در نمونه‌های بافتی و همچنین در نشانگرهای ژنتیکی التهاب و آسیب اکسیداتیو ایجاد شدند.
دومین دسته از نمونه‌های بافت قلب مهندسی شده زیستی در سال ۲۰۲۳ به ایستگاه فضایی رفت تا داروهایی را آزمایش کند که ممکن است آنها را از اثرات گرانش کم محافظت کند. محققان گفتند که این مطالعه در حال انجام است.
