به گزارش پایگاه خبری تبریزمن به نقل از خبرگزاری مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که حدود ۱ نفر از هر ۵ نفر کمتر از ۵۰ سال در جهان با عفونت تبخال تناسلی زندگی می‌کنند.
حتی بدتر از آن، بیش از ۲۰۰ میلیون نفر در رده سنی ۱۵ تا ۴۹ سال احتمالاً حداقل یک بار شیوع زخم‌های تبخال را در سال ۲۰۲۰ داشته‌اند.
تیم تحقیقات به سرپرستی «کاترین لوکر»، محقق ارشد از دانشگاه بریستول در بریتانیا، نتیجه‌گیری کرد: «عفونت‌های ویروس هرپس سیمپلکس به طور گسترده در تمام مناطق جهانی شایع است و منجر به بار قابل توجهی از بیماری زخم تناسلی با پیامدهایی بر سلامت روانی اجتماعی، جنسی و باروری، و انتقال HIV می‌شود.»
محققان خاطرنشان کردند که اگرچه این اتفاق نادر است، اما تبخال می‌تواند توسط مادر به نوزادان منتقل شود، عفونتی که اغلب کُشنده است.
این مطالعه افزود: تبخال همچنین خطر ابتلاء به HIV را در افراد سه برابر می‌کند.
محققان خاطرنشان کردند، با وجود این، به ندرت برنامه‌ای برای پیشگیری و کنترل تبخال، حتی در کشورهای ثروتمند، وجود دارد.
این روند احتمالاً به دلیل کمبود درمان‌ها و واکسن‌های جدید است که می‌تواند گسترش تبخال را کنترل کند.
محققان نوشتند: «روش‌های پیشگیری موجود، از جمله درمان ضد ویروسی، برای کنترل انتقال عفونت کافی نیستند و در بهترین حالت، تأثیر متوسطی بر جمعیت در کاهش میزان بروز داشته‌اند».
این تیم در یک نشریه خبری افزود: «نیاز به واکسن‌های پیشگیری کننده و درمانی ویروس هرپس سیمپلکس به عنوان یک راهکار برای کنترل انتقال و مهار بیماری و بار اقتصادی این عفونت‌ها وجود دارد.»
برای این مطالعه، محققان داده‌های حاصل از مطالعات منتشر شده تا مارس ۲۰۲۲ در مورد گسترش تبخال را گردآوری کردند. سپس این تیم از مدل سازی ریاضی برای تخمین میزان گسترش این بیماری استفاده کرد.
داده‌ها نشان می‌دهد که ۲۶ میلیون نفر زیر ۵۰ سال به تازگی به هرپس سیمپلکس ۲ در سال ۲۰۲۰ مبتلا شده‌اند و به ۵۲۰ میلیون نفری می‌پیوندند که از قبل حامل این عفونت هستند.
به گفته محققان، این بدان معناست که بیش از ۱۳ درصد از افراد در این گروه سنی مبتلا به هرپس سیمپلکس ۲ هستند.
داده‌ها همچنین نشان داد که حدود ۱۷ میلیون نفر زیر ۵۰ سال در سال ۲۰۲۰ به عفونت هرپس سیمپلکس ۱ در ناحیه تناسلی مبتلا شده‌اند و به ۳۷۶ میلیون نفر که قبلاً آلوده شده‌اند می‌پیوندند.
محققان خاطرنشان کردند که هرپس سیمپلکس ۱ عمدتاً در دوران کودکی از طریق تماس دهانی منتقل می‌شود، اما به طور فزاینده ای از طریق تماس جنسی در سنین بالاتر منتقل می‌شود.
