اختصاصی تبریز من ، برای ۴۸ روز، گروهی از حامیان قانون حجاب اجباری در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. تحصنی که با پیامی شفاف برای اجرای قاطعانه قانون “حجاب و عفاف” آغاز شد و به دلایلی که هنوز به‌طور کامل روشن نشده، با دخالت نیروهای پلیس پایان یافت.
این اقدام، سوالاتی مهم و اساسی را به ذهن متبادر می‌کند:
چه شغلی دارند افرادی که توانستند به مدت ۴۸ روز در مکانی عمومی دست به تحصن بزنند؟
آیا آنها کارمند، دانشجو، یا بخشی از گروه‌های خاصی بودند؟
چه کسانی هزینه‌های مالی این تجمع طولانی را تامین کرده‌اند؟
آیا این افراد از حمایت گروه‌های سیاسی، نهادها یا شخصیت‌های خاصی برخوردار بودند؟
تحلیل‌گران معتقدند که پاسخ به این سوالات، نه تنها می‌تواند به روشن شدن هدف‌ها و انگیزه‌های این افراد کمک کند، بلکه ممکن است پرده از مسائل عمیق‌تر اجتماعی و سیاسی بردارد.
شاید پاسخ به این پرسش‌ها، کلید پاسخ به بسیاری از پرسش‌های دیگر در جامعه امروز ما باشد. از سویی، این تجمع بار دیگر مسئله چندگانگی دیدگاهها درباره قوانین اجتماعی در ایران را برجسته می‌کند. برای بسیاری، اجرای قانون حجاب نمادی از حفظ ارزش‌های فرهنگی و دینی است، در حالی که برای عده‌ای دیگر، محدودیتی بر آزادی‌های فردی به شمار می رود.
