به گزارش پایگاه خبری تبریزمن به نقل از خبرگزاری مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که به نظر می‌رسد چندین نوع مختلف آلاینده هوا، از جمله آلودگی ذرات و دی‌اکسید نیتروژن، خطر ابتلا به مننژیوم- تومورهایی که در لایه‌های بافتی پوشاننده مغز و نخاع تشکیل می‌شوند- را افزایش می‌دهند.
«اولا ویدفلدت»، محقق ارشد و دانشمند ارشد موسسه سرطان دانمارک در کپنهاگ دانمارک، در یک بیانیه خبری گفت: «انواع مختلف آلودگی هوا اثرات منفی بر سلامت دارند و ذرات بسیار ریز به اندازه‌ای کوچک هستند که از سد خونی مغزی عبور می‌کنند و ممکن است مستقیماً بر بافت مغز تأثیر بگذارند.»
او افزود: «مطالعه ما نشان می‌دهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوای ناشی از ترافیک و سایر منابع ممکن است در ایجاد مننژیوم نقش داشته باشد و به شواهد رو به رشدی مبنی بر اینکه آلودگی هوا می‌تواند بر مغز- نه فقط قلب و ریه‌ها- تأثیر بگذارد، می‌افزاید.»
علائم مننژیوم شامل سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، تغییرات بینایی، کاهش شنوایی، تشنج، مشکلات حافظه، ضعف یا فلج عضلات و تغییرات رفتاری یا شخصیتی است. کلینیک کلیولند می‌گوید مننژیوم‌ها را می‌توان با جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی درمان کرد.
برای مطالعه جدید، محققان نزدیک به ۴ میلیون بزرگسال را در دانمارک طی یک دوره ۲۱ ساله پیگیری کردند. در این مدت، حدود ۱۶۶۰۰ نفر به تومورهای مغز یا نخاع مبتلا شدند، از جمله بیش از ۴۶۰۰ نفر که به مننژیوم مبتلا شدند.
با استفاده از آدرس افراد، تیم تحقیقات میزان قرار گرفتن طولانی مدت آنها در معرض آلودگی هوا را تخمین زدند.
نتایج نشان می‌دهد افرادی که بیشترین میزان مواجهه با آلودگی هوا را داشتند، در مقایسه با افرادی که کمترین میزان مواجهه را داشتند، سه برابر بیشتر به مننژیوم مبتلا شدند- ۰.۲٪ از جمعیت در مقابل ۰.۰۶٪.
علاوه بر این، با افزایش مواجهه با آلاینده‌های مختلف هوا، این خطر افزایش یافت.
به عنوان مثال، افراد به ازای هر چهار میکروگرم در متر مکعب افزایش مواجهه با ذرات معلق ریز یا ذرات معلق در هوا با قطر ۲.۵ میکرون، ۲۱٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به مننژیوم قرار داشتند. در مقایسه، قطر موی انسان ۵۰ تا ۷۰ میکرون است.
به همین ترتیب، آنها به موارد زیر دست یافتند:
• ۱۲٪ افزایش خطر به ازای هر ۸.۳ میکروگرم در متر مکعب افزایش دی اکسید نیتروژن.
• ۱۰٪ افزایش خطر به ازای هر افزایش ۵۷۴۷ ذره در سانتی‌متر مکعب برای ذرات فوق ریز با قطر کمتر از ۰.۱ میکرومتر.
• ۳٪ افزایش خطر به ازای هر ۰.۴ میکروگرم در متر مکعب افزایش کربن معلق در هوا.
با این حال، محققان ارتباط قوی بین آلاینده‌های هوا و تومورهای مغزی تهاجمی‌تر پیدا نکردند.
هویدفلدت گفت: «در حالی که تحقیقات در مورد اثرات ذرات بسیار ریز بر سلامت هنوز در مراحل اولیه خود است، این یافته‌ها به ارتباط احتمالی بین قرار گرفتن در معرض ذرات بسیار ریز مرتبط با ترافیک و ابتلا به مننژیوم اشاره دارد.»
هویدفلدت افزود: «تحقیقات بیشتری برای تأیید این نتایج مورد نیاز است، اما اگر پاکسازی هوا بتواند به کاهش خطر تومورهای مغزی کمک کند، این مسئله می‌تواند تفاوت واقعی در سلامت عمومی ایجاد کند.»
