به گزارش تبریزمن، روابط دو کشور مسلمان، شیعه و همسایه ایران و آذربایجان مدتی است که تحت فشار برخی نیروها و چهره‌های تندرو دچار تشنج رسانه‌ای است. جریانی معروف به ایرانشهری‌ها که سعی دارند بر تیرگی روابط دو کشور بافزایند و ایران و آذربایجان را در خوش بینانه‌ترین حالت به سمت نه جنگ و نه صلح پیش برند.
مدتی پیش رئیس جمهور هم ضمن رد هرگونه ادعا در خصوص کمک‌های مستقیم آذربایجان به اسرائیل در جنگ 12 روزه، دو کشور را قوم و خویش خواند. حرفی که باب میل نمایندگان پایداری نشد. حالا یوسف پزشکیان در کانال تلگرامی خود مطلبی با همبن موضوع نوشته و به بررسی ابعاد مختلف این ادعاهای بی‌پایه و اساس پرداخت کرده است که در ادامه آن را می‌خوانید:
” کارهایی که ما انجام می‌دهیم عواقب و نتایجی دارند که نمی‌توانیم از آن‌ها فرار کنیم. مرحله‌ای از رشد این است که وقتی می‌خواهیم حرفی بزنیم و مطلبی را بیان کنیم، علاوه بر اینکه لازم است به درستی حرف ایمان داشته باشیم، باید به عواقب حرف‌مان بیاندیشیم، تبعات آن‌را بسنجیم و نتایج آن‌را بپذیریم.
برخی از افراد دارای تریبون مدتی است مدام مطرح می‌کنند که «آذربایجان در جنگ به اسرائیل کمک کرده است». پیش از طرح چنین ادعایی، ابتدا باید بررسی کنیم که چه اسناد و شواهدی وجود دارد که از این ادعا حمایت می‌کند. آیا سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی گزارش در این خصوص داده‌اند؟ آیا مشاهدات و گزارش‌هایی از ایرانی‌های مقیم آذربایجان در اختیار داریم؟ چه مدرکی برای اثبات حمایت آذربایجان از اسرائیل در جنگ بر علیه ایران وجود دارد؟ نهادهای امنیتی چنین چیزی را تایید نکرده اند.
در گام بعد باید بررسی کنیم که طرح این ادعا چه سود و آورده‌ای برای کشورمان خواهد داشت؟ آیا «می‌خواهیم آینده روابط ما با کشور آذربایجان پرتنش و آزاردهنده باشد؟».
برای مواجهه با آذربایجان سه تا سناریو پیش روی جمهوری اسلامی ایران است.
اول – می‌خواهیم با آذربایجان بجنگیم؛ یا تحریک کنیم که آذربایجان با ما بجنگد!
دوم – می‌خواهیم بدون حل و فصل مسئله‌مان با آذربایجان، دو کشور را در حالت نه جنگ و نه صلح نگه داریم!
سوم – می‌خواهیم همسایه باشیم و علیرغم وجود اختلافات، با هم کار کنیم. کمک کنیم مشکلاتش حل شود و برای حل مشکلاتمان کمک بگیریم!
قطعا گزینه اول مورد نظر مسئولان کشور نیست. به نفع کشور هم نیست. متاسفانه ادعاهای مطرح شده کشور را به سمت گزینه اول هُل می‌دهد. وقتی کسی می‌گوید آذربایجان در جنگ به اسرائیل کمک کرد، یعنی آذربایجان دشمن ماست. وقتی می‌گویند آذربایجان دشمن ماست یعنی باید با او بجنگیم. بعید می‌دانم عقلای کشور چنین قصدی داشته باشند.
کسانی که به گزینه دوم قائل هستند، در واقع گمان می‌کنند ما با آذربایجان دشمن هستیم ولی وارد جنگ نظامی نمی‌شویم. این گزینه هم قطعا به نفع ما نیست. چرا؟ چون وقتی با کسی دشمنی کنی، باید منتظر این باشی که بر علیه تو اقدام کند. جنگ که فقط نظامی نیست. در مجامع بین‌المللی بر علیه تو رای بدهد و موضع بگیرد. در اقتصاد هرچه می‌تواند به تو ضربه بزند …
گزینه سوم مبتنی بر این فرض است که هیچ دو کشور و حکومتی در تمام مسائل سیاسی و بین‌المللی و جزئیات کشورداری مواضع و رویکرد یکسانی ندارند. بنابراین طبیعتا اختلافاتی وجود دارد. اما علیرغم اختلافات و گاه تعارض منافع، می‌توان مسائل مشترکی را پیدا کرد که حول آن‌ها همکاری کنیم و به همدیگر سود برسانیم. در مسائل اقتصادی، تجاری و حتی امنیتی می‌توانیم به هم کمک کنیم و اختلافات را تا جای ممکن حل کنیم یا تلاش کنیم کمتر شود.
عمیقا بر این باورم که بعضی‌ها نیت خیر دارند، اما متوجه نیستند که آنچه بر آن اصرار می‌کنند نه تنها به ضرر کشور است، بلکه به ضرر مسلمانان و به نفع اسرائیل است. بیایید مراقب باشیم، نادانسته مهره اسرائیل نشویم. “
