به گزارش تبریز من، سال‌هاست کارشناسان هشدار می‌دهند که مصرف انرژی در ایران از ظرفیت تولید پیشی گرفته است. نیروگاه‌ها در تابستان زیر فشار تقاضای برق و در زمستان زیر فشار مصرف گاز خم می‌شوند. امسال، گرمای شدید و کمبود ظرفیت تولید، مسئولان را به این نتیجه رسانده که یکی از راه‌حل‌های فوری، تعطیلی چهارشنبه‌ها باشد تا ادارات و بخشی از صنایع، کمتر برق و گاز مصرف کنند.
در ظاهر، این تصمیم می‌تواند چند گیگاوات ساعت مصرف را کاهش دهد. اما واقعیت این است که هر روز تعطیل اضافی در چرخه اقتصاد، به معنای قفل شدن پروژه‌ها، تأخیر در صادرات و واردات، و از دست رفتن زمان تعامل با بازار جهانی است. با احتساب پنجشنبه و جمعه که عملاً نیمه‌تعطیل یا تعطیل کامل‌اند و شنبه و یکشنبه که بازارهای بزرگ جهان بسته‌اند، با تعطیلی چهارشنبه، پنجره ارتباط اقتصادی ما با دنیا به فقط دو روز در هفته محدود می‌شود.
این یعنی تجاری که می‌خواهند سفارش بگیرند یا ارسال کنند، باید در این دو روز همه کارها را فشرده انجام دهند، در حالی که همکارانشان در کشورهای دیگر تقریباً دو برابر این زمان را فعال هستند. فرصت‌سوزی به این شکل، به‌ویژه در شرایط تحریم و فشار اقتصادی، می‌تواند برای فعالان اقتصادی فلج‌کننده باشد.
تعطیلی برای صرفه‌جویی انرژی، مثل بستن شیر آب وقتی لوله ترکیده است: شاید موقتاً سیلاب را متوقف کند، اما مشکل اصلی پابرجاست. این تصمیم نشان می‌دهد که ناترازی انرژی در ایران دیگر یک چالش فنی نیست، بلکه به بحرانی ساختاری تبدیل شده که مستقیم به قلب اقتصاد ضربه می‌زند.
اگر راه‌حل، فقط «خاموش کردن کل سیستم» باشد، باید پرسید: ما تا کی می‌خواهیم اقتصادمان را برای جبران ضعف مدیریت انرژی تعطیل کنیم؟
