به گزارش تبریزمن با توجه به اینکه دشت لیلان یکی از مهم‌ترین دشت‌های پیش از تاریخ این منطقه به شمار می‌آید و به همین دلیل نخستین فصل مطالعات باستان‌شناسی و همچنین تعیین عرصه و پیشنهاد حریم برای حفاظت از محوطه‌ها در تپه نوسنگی الله قلی لیلان آغاز شد تا بتوان ضمن حفاظت از این دو محوطه ارزشمند به بازنگری و گاهنگاری دقیق، مواد فرهنگی نوسنگی این منطقه و همچنین به جایگاه این دو محوطه بسیار مهم دست یافت.
در راستای مطالعات پیش از تاریخی شمال غرب ایران و همچنین برای حفاظت و صیانت از محوطه‌های باستانی کشور، نخستین فصل پروژه باستان‌شناسی لیلان تحت عنوان گمانه‌زنی به منظور لایه‌نگاری و تعیین عرصه و پیشنهاد حریم الله قلی تپه سی لیلان با مجوز رسمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستان‌شناسی، با همکاری گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر اسلامی تبریز به سرپرستی اکبر عابدی عضو هیئت‌علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر اسلامی تبریز و با همراهی تیم مجربی از باستان شناسان شمال غرب ایران و همکاری موسسه باستان‌شناسی آلمان از ۲۸ آبان ماه در این منطقه آغاز و تا ۲۸ دی ۱۳۹۹ به مدت ۶۰ روز ادامه یافت.
بررسی‌های اولیه بر روی آثار سطحی نشانگر وجود آثار شاخصی از دوره نوسنگی حاجی فیروز – حسونا و حتی شواهد قدیمی‌تر از دوره حاجی فیروز در این منطقه حکایت داشت که با توجه به نبود مطالعات دقیق نوسنگی در این استان و شرق دریاچه ارومیه، وجود این آثار اطلاعات ما را از وضعیت جوامع پیش از تاریخی نوسنگی و گاهنگاری این منطقه و روابط فرا منطقه‌ای آن با مناطق هم‌جوار را تا حدود زیادی روشن کرد.
طی فصل اول مطالعات تپه الله قلی لیلان، ۲ گمانه لایه‌نگاری و ۱۳ گمانه تعیین عرصه و حریم ایجاد و مورد کاوش قرار گرفت که نتایج قابل توجه و ارزشمندی را به همراه داشت. گمانه‌های لایه‌نگاری نشان داد که استقرار در این محوطه از آغاز دوران نوسنگی با سفال در حدود ۶۸۰۰ تا ۶۷۰۰ پیش از میلاد آغاز شده و به مدت حدود یک هزاره و تا ۵۸۰۰ تا ۵۷۰۰ پیش از میلاد ادامه یافته است. اولین کاوش‌های فصل تپه الله قلی لیلان روشن کرد که این محوطه به همراه محوطه هم‌جوار آن یعنی تپه چمن، قدیمی‌ترین روستاهای نوسنگی آذربایجان ایران را تشکیل می‌دهند که تپه الله قلی لیلان یک روستای بسیار بزرگ به وسعت حدود ۴ هکتار بوده که دارای ۹ متر نهشته و آثار فرهنگی متعلق به دوره نوسنگی است که از این حیث این محوطه را در زمره بزرگ‌ترین و شاخص‌ترین روستاهای آغازین نوسنگی غرب آسیا و شمال غرب ایران قرار می‌دهد.
از آنجایی که یافته‌های حاصل از کاوش، شواهد قدیمی‌تری از حاجی فیروز را در محوطه نمایان کرد، لذا قدمت آثار تحتانی محوطه تپه الله قلی لیلان و تپه چمن را می‌توان قدیمی‌ترین روستاهای نوسنگی با سفال در شمال غرب ایران به شمار آورد که این دو تپه به فاصله ۷۰۰ متری از یکدیگر شکل گرفته‌اند، با توجه به بررسی‌های سطحی در تپه چمن و کاوش در تپه الله قلی لیلان می‌توان این‌گونه احتمال داد که ابتدا جوامع نوسنگی این دشت در حوالی ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد در تپه چمن مستقر شده‌اند و پس از حدود ۳۰۰ سال استقرار، این محوطه ترک شده و در تپه الله قلی لیلان سکونت به مدت یک هزاره ادامه یافته است.
طی کاوش تپه الله قلی لیلان شواهد فراوانی از آثار دوره نوسنگی از جمله تعداد ۱۱ کوره پخت سفال، تدفین‌های نوسنگی، فازهای مختلف معماری خشتی و چینه‌ای از جمله معماری‌های راست گوشه با خشت‌های پلانو – کانوکس سیگاری شکل از جمله مهم‌ترین یافته‌های این کاوش هستند.
بیشترین یافته‌های این محوطه را نیز سفال‌های شاخص دوره نوسنگی از نوع حاجی فیروزی (حسونایی – سامرایی)، ابزارهای سنگی عمدتاً از جنس ابسیدین و ادوات سنگی عمدتاً مرتبط با کشاورزی اولیه، همچنین سردوک‌های سفالی و درفش‌های استخوانی تشکیل می‌دهند. وجود پیکرهای حیوانی از دیگر یافته‌های شاخص این روستای آغازین در این منطقه از شمال غرب ایران است.
بررسی اولیه مواد فرهنگی این محوطه نشان از ارتباط گسترده شمال غرب ایران در دوره نوسنگی با سفال از یک‌سو با محوطه‌هایی مانند حسونا، ام الدباغیه، سامرا، متارا، شمشارا، یاریم تپه و تل سوتو در شمال بین‌النهرین و از سوی دیگر با محوطه‌های شرق آناتولی مانند حاکمی اُوسَه و با محوطه‌های شاخص شمال سوریه و منطقه جزیره مانند تل صبی ابیاد و تل هلولا دارد.
نکته شاخص دیگر در کاوش‌های تپه الله قلی لیلان وجود آثار دوران تاریخی در بخشی از سطوح و لایه‌های فوقانی محوطه است که احتمالاً متعلق به دوره مانایی بوده است که شواهد آن در یکی از ترانشه‌ها و سطح محوطه مشخص شده است.
۱۳ گمانه تعیین عرصه و حریم محوطه نیز این امکان را فراهم ساخت تا محدوده دقیق محوطه مشخص شود و برنامه‌ریزی‌ها برای حفاظت از محوطه و جلوگیری از پیشروی کشاورزان و زمین‌داران اطراف محوطه به عرصه و حریم محوطه انجام شود که با تصویب نهایی نقشه تعیین عرصه و حریم و ابلاغ آن به مالکان و زمین‌داران اطراف محوطه امید است که مراحل قانونی و حقوقی برای حفاظت هر چه بیشتر محوطه انجام شود.
گزارش از اکبر عابدی، سرپرست پروژه و عضو هیئت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
