فاصله‌ی بین سمنان تا ترکمن صحرا چند ساعت بیش نیست ولی این فاصله برای حفظ هویت‌های بومی زمین تا آسمان است. تنها چیزی که از ترکمن باقی مانده کلاهی‌ست برای جلب گردش‌گران. استان سمنان مثل یزد، اصفهان و کرمان یکی از استان‌های موفق در زمینه‌ی نگاه‌داری از هویت‌های بودمی بوده: تمام بافت روستاها به شکل خود نگهداری می‌شود. شاید بشود گفت ترکمن صحرا بدترین‌شان است. چیزی از آن خانه‌های منحصر به فرد کاملا چوبی دیگر خبری نیست.
آذربایجان شرقی هم بدترین اوضاع را دارد. همه‌ی روستاها با نابودی کامل شباهت ظاهری به شهر یافته‌اند با ریخت و پاش در ساخت و ساز، جاده‌کشی و رفاه و گردشگری. با گردش در روستاهای استان‌های موفق می‌شود اوضاع وخیم ما را دریافت. روستاها نه به گذشته‌شان شباهتی دارند و نه هیچ شباهتی به شهر. بناهای بی‌سامان و به هم ریخته روز به روز در روستاها رونق می‌یابند و روز به روز به بدتر از پیش بدل می‌شوند. با یک اغماز و چشم‌پوشی از برخی استثنا در حوزه‌ی خزر می‌شود گفت استان‌های بالایی تار و پود فرهنگ طبیعی خود را تار و مار کرده‌اند.
تصاویر: بندرترکمن در یک مجموعه‌ی ساحلی درب و داغون پذیرای گردش‌گران نوروزی‌ست. اشتیاقی که در بدو ورود به استان گلستان داشتم تصوارت پیشینی از ترکمن صحرا بود که به تصویری دل‌گیر بدل شد تا این که از چهار روز اقامت‌مان در ترکمن صحرا به چند ساعت گردش در ساحل اکتفا کردیم.
