روستایی که در دل کوه‌های سلطان سنجر زنوز، در میانه باغات گردو و زردآلو و در سایه‌سار سپیدارهای بلند جا خوش کرده است و در نگاه اول، ماسوله پلکانی و ابیانه سرخ فام را در ذهن‌ها تداعی می‌کند.
چهار فصل این روستای پلکانی دیدن دارد. از شکوفه‌های بهاری تا سفید‌پوش شدنش هنگام زمستان.
در ابتدای ورود به روستا، با سر در ورودی زیبایی مواجه می‌شوید که به زبان ترکی به گردشگران خوشامد می‌گوید. قبل از گشت وگذار در داخل روستا، پیشنهاد می‌کنیم سری به گورستان تاریخی در ورودی روستا بزنید؛ جایی که ساکنین این دیار از دوره ایلخانی تا به امروز در آن آرام گرفته‌اند. متاسفانه تعداد زیادی از سنگ قبرهای قدیمی بدلیل ناآگاهی تخریب شده‌اند.
یکی از محاسن این روستا نسبت به روستاهای مشابه، یعنی ابیانه و ماسوله این است که هنوز زندگی در گوشه گوشه آن جریان دارد؛ هنوز خانه‌های کاه‌گلی روستا شاهد تولد نوزادان هستند، هنوز زنگ مدارس، کودکان زنوزق را به سوی مدرسه می‌خواند، هنوز نوعروسان با لباس سپید پا به یکی از این خانه‌ها می‌گذارند و روز از نو؛ و اینگونه در خانه‌های کاه‌گلی زنوزق زندگی در جریان است.
.
