تبریزمن – ایران جزو کشورهای دارای بیشترین تنوع در قومیت‌ها و زبان مادری آنهاست، این تنوع به حدی گسترده است که هر استان و شهرستان را از بقیه متمایز می‌کند.
به واقع گوناگونی‌های زیادی از این تنوع نشات گرفته‌اند که از جمله آن.ها می‌توان تفاوت در آداب اجتماعی، زبان‌ها، گویش‌ها و لهجه‌ها، سنت‌های فرهنگی، عقاید و سبک زندگی و حتی در عادات تغذیه‌ای و غذاهای محلی را مشاهده نمود.
بر همین اساس با باورهای عقلانی می‌توان دریافت که این تفاوت‌ها نه تنها موجب دوگانگی‌های ارزشی یا دریده شدن مرزهای اخلاقی و حتی توهین و دشمنی نخواهد شد، بلکه زیبایی خاصی نیز به جلوه کشور خواهد بخشید، اما متاسفانه عده‌ای اینگونه نمی‌اندیشند و بفکر سوءاستفاده و بهره‌برداری از تفاوت‌ها در چارچوب ضرب‌المثل “تفرقه بینداز، حکومت کن!” بوده و هستند.
متاسفانه همین موضوع سبب شده توجه دولتمردان به مناطق حاشیه‌ای و مرزی کشور بسیار کم شده و این توجه عموما به استان‌های مرکزی ایران معطوف گردد که نمونه‌هایی از آنها در موضوعاتی مانند سیل سیستان و بلوچستان یا کیفیت پایین آب مصرفی خوزستان و زلزله سراب و میانه مشاهده شد.
در مورد فرهنگ‌سازی هم که می‌بینیم بطور مثال نهادهایی چون رسانه ملی که بار اصلی ترویج فرهنگ و باور درست را بر دوش می‌کشند، بجای آموزش‌های صحیح و منطقی در جهت حفظ وحدت و یکپارچگی در بین قومیت‌ها، خود بر این تفاوت‌ها دامن زده و حتی پا را از آن فراتر گذاشته و هر از چند گاهی توهین و سخنان زشت و زننده نثار قومیت‌ها می‌نمایند که بوفور ملاحظه کرده‌ایم.
گویا این توهین‌ها در این رسانه نهادینه شده و تمامی نخواهد داشت، مجریان و عوامل آن بجای تنبیه و مجازات همواره با تشویق و افزایش حقوق روبرو بوده‌اند.
در میادین ورزشی هم ظاهرا باشگاه‌ها و مسئولان ورزشی کشور بدشان نمی‌آید که با برجسته‌سازی تفاوت‌های قومیتی، هواداران تیم‌ها را به جان هم انداخته و خود قهقهه زنان شاهد این جدال‌ها باشند تا بر رونق و شور ورزشی رشته‌های ورزشی خصوصا فوتبال افزوده گردد که این شور و هیجان پشیزی نخواهد ارزید!
و اما پای این رفتارهای زننده در نهاد قانونگذار اصلی کشور یعنی مجلس نیز باز شده و می‌بینیم نمایندگان در این مواقع سکوت اختیار کرده و کوچکترین اعتراض یا حرکتی در جهت محکومیت این توهین‌ها نمی‌کنند!
وقتی نگاه دولتمردان کشور اینگونه باشند، دیگر از مردم چه توقعی می‌توان داشت تا ضمن حفظ احترام همدیگر بعنوان هموطن، با دیدگاه و ضمیری روشن در جهت ساختن ایرانی شاد و آباد با همین قومیت‌ها و زبان‌های مادری زیبا و دلنشین قدم بردارند.
ایران کشوری زیبا و مردم ایران اعم از ترک، فارس، کرد، لر، بلوچ، عرب، مازن، گیلک، بختیاری، قشقایی و همه اقوام دیگر مردمانی فهیم هستند که هیچ تفاوتی با یکدیگر به سبب قومیت و زبان ندارند.
شایسته است مسئولان نظام جمهوری اسلامی نیز با پذیرش و ارج نهان صحیح به تمام این قومیت‌ها، حق آموزش زبان و ادبیات مادری همه این اقوام را به رسمیت شناخته و از این ظرفیت‌های عظیم در جهت ساخت کشوری قدرتمند و در شان این مردم اهتمام ورزند.
