به «بدهکارها» رای ندهید!

تبریزمن – مصطفی داننده: احتمالا تجربه گرفتن وام را داشته‌اید. وقتی به بانک می‌روید و مدارک را تکمیل و ضامن‌ها را به صف می‌کنید، به شما وام می‌دهند. بعد از اینکه پول به حساب شما واریز شد، یک ماه بعد باید قسط اول را پرداخت کنید. با سودی هم که بانک‌ها می‌دهند تا سال‌ها باید این قسط را پرداخت کنید.

نامزدهای انتخابات مجلس به ویژه در شهرهای و استان‌های کوچک که در حال ولخرجی برای رسیدن به کرسی‌های سبز پارلمان هستند، درست مثل وام گیرندگان هستند و بعد از پیروزی قسط اول آنها فراخواهد رسید.

شما فکر می‌کنید آنهایی که اسب خود را برای انتخابات زین کرده است و شهر را پر از پوسترها و ستادها می‌کنند، از جیب خود هزینه می‌کنند؟ نه! یک سری آدم در این میان نقش بانک را بازی می‎‌کنند و به کاندیداهای مجلس وام می‌دهند و انتظار دارند که بعد از انتخابات آنها هم به انحای مختلف این لطف پولی آنها را جبران کنند.

آنها جیب نامزدهای انتخابات را پُر از پول می‌کنند تا وقتی آنها به قدرت رسیدند، محبت این افراد را جبران کنند. نمایندگانی که با لطف سرمایه‌گذاران به بهارستان می‌روند، رای‌های خود را خرج مردم نمی‌کنند و برای حامیان مالی خود قیام و قعود می‌کنند.

وقتی قسط وام را پرداخت نکنی، آنها به شما زنگ می‌زنند، ضامن‌ها را پای کار می‌آورند و در نهایت حکم توقیف اموال را می‌گیرند (البته به شرطی که شما از دسته از ما بهتران نباشید) این نمایندگان هم اگر از حامیان مالی خود حمایت نکنند و برای خواسته‌های آنها تره هم خرد نکنند، ممکن است با افشای اسناد و رابطه‌ها روبرو شوند.

به آنهایی که نمی‌خواهند رای سیاسی بدهند یک توصیه دارم. به کسانی که در ایام انتخابات هزینه‌های میلیاردی می‌کنند رای ندهید. آنها برای شما کار نمی‌کنند. یک لحظه از خودتان بپرسید که این آدم از کجا آورده است و هر روز به مردم ناهار و شام می‌دهد؟ از کجا اورده است این همه پوستر به در و دیوار چسبانده است؟

نمایندگانی که با هزینه‌های گزاف وارد پارلمان می‌‎شوند بعد از ماه‌های ابتدایی و جاگیر شدن در مجلس و مشخص شدن وضعیت‌‎شان در کمیسیون‌ها برای فامیل‌ها، دوستان و حامیان اقتصادی خود وارد میدان می‌شوند و به شمایی که رای دادید کاری ندارند.

در برابر درخواست‌های شما یک پاسخ خواهند داد. این درخواست شما در توان من نیست. این در حوزه اختیار من نیست اما وقتی دوستان حامی درخواستی دارند سریع آن را عملیاتی می‌کنند.

برخی از رای دهندگان فکر می‌کنند هر کسی که بیشتر تبلیغ می‌کند، حتما در مجلس نماینده بهتری خواهد بود. در این نوشتار می‌گویم هرکسی بیشتر تبلیغ کرد شک نکنید برای مردم کاری نخواهد کرد. کسی که آنقدر پول دارد که برای یک هفته میلیارد ها هزینه کند، وارد مجلس نمی‌شود و در بازار پول در می‌آورد. پس عقل سلیم می‌گوید یک بدهکار به افراد را وارد مجلس نکنیم. او بدهکار افراد خاص است نه مردم.

وضعیت مجلس در دوره‌های اخیر را نگاه کنید تا متوجه منظور این نوشتار شوید. نامزد انتخاباتی که خرج یک هفته انتخابات‌اش از خرج چند ساله زندگی مردم یک شهر کوچک بیشتر است قطعا برای مردم کاری نخواهد کرد، خیالتان جمع.