دست‌فروشی و طرح‌های ساماندهی بی‌پشتوانه!

تبریز من – غلامرضا سیفی: پرواضح است که شهرداری طرحی برای ساماندهی ندارد. رفتار شهرداری بیشتر نشان‌دهنده حذف دست‌فروشی است نه ساماندهی.

اگر متولیان امر حتی بفرض، مدعیِ ساماندهی باشند باز چون طرحی در دست ندارند در میدان عمل، حذف دستفروشان اتفاق می‌افتد.

طرح‌های دم‌دستی، بدون مطالعه و بی‌پشتوانه علاج مشکل نیست. اینکه از ساعت ۹ شب به بعد، اجازه دست‌فروشی داده شود و یا اینکه، به مناطق ده‌گانه توزیع شوند، نشان‌دهنده ساده‌انگاری است. مگر ساعت ۹ شب کسی در بازار پرسه می‌زند که خرید هم داشته باشد؟!

دستفروشی را باید به رسمیت شناخت و به دنبال ساماندهی آن بود. زمانی می‌توان دست به اقدام زد که طرحی قانع‌کننده روی میز شهرداری وجود داشته باشد، آن‌هم به شرط ساماندهی نه برخورد حذفی. دستفروشان می‌توانند بخشی از نظام توزیع باشند.

در شرایط سخت اقتصادی، علی‌القاعده نباید دستفروشان به اولویت رسیدگی تبدیل می‌شدند. اراده محکم برای جمع‌آوری آنها، حیرت‌برانگیز است.

برخی اخبار تایید نشده، حکایت از فشار فرمانداری به شهرداری برای جمع کردن بساط دستفروشان دارد که اگر خبر صحت داشته باشد، می‌توان تحلیل‌های متنوع‌تری ارائه داد.

تفکر خطرناکی است که برخی مدیران، در پاسخ به این سئوال که «دستفروشان در صورت جمع‌آوری، چگونه امرار معاش کنند؟» بگوید: «این دیگر به ما ربطی ندارد!»

و النهایه اینکه؛ دستفروشی حرف امروز و دیروز نیست. دهه‌هاست که بخشی از مردم معاش خود را از این طریق تامین کرده‌اند اما به خاطر نگاه سرمایه‌سالارانه متولیان، هیچ وقت به رسمیت شناخته نشده‌اند. نمایندگان مجلس در این موضوع سهم قابل توجهی دارند. باید مطالبات همزمان در سطح بومی و ملی پیگیری شود.