ماجرای استراماچونی شاهد خوبی برای ادعای تراکتوری‌ها مبنی بر وجود تبعیض در فوتبال کشورمان است.
تبریزمن – امیر ساعدی دریان؛ سال‌هاست که هواداران پرشور تیم فوق محبوب تراکتور فریاد می‌زنند در مدیریت ارشد ورزشی کشور تبعیض‌هایی وجود دارد اما گوش کسی بدهکار نیست. البته برخی‌ها در مقام انکار این ادعا می‌پرسند دلیل‌تان چیست؟
طبیعی است که اگر از شرایط حاکم بر مستطیل سبز بگوئیم، موضوعی بنام سلیقه‌ها و اهمال‌ها سر بر می‌آورد و ادعاها را نقش بر زمین می‌کند، اگر سوگیری‌های مجریان تلویزیون را مثال بزنیم می‌گویند سهوی بوده و از زبان‌شان در رفته و … اما همین ماجرای استراماچونی، مربی خارجی استقلال که همه پشتِ‌پرده‌ها را کنار زد می‌تواند شاهد خوبی برای ادعای هواداران تراکتور باشد.
استراماچونی مربی ایتالیایی استقلال، حق و حقوق خود را طلب می‌نماید اما به دلیل آنکه تحریمش می‌خوانند، وزارت ورزش نمی‌تواند ۱۷۰ هزار دلار طلب او را به حسابش واریز نماید لذا برای حل مشکل نقل‌وانتقال این پول، کل مملکت، از هیئت دولت و وزارت ورزش بگیرید تا سفارت ایران در ایتالیا و وزارت خارجه و حتی صداوسیما و خبرنگارش در رم نیز بسیج می‌شوند تا ناز مربی استقلال را بکشند.
همین موضوع شاهد کوچکی است از توجه و عنایت بالانشین‌ها به تیم‌های سوگلی تهران و همین را مقایسه کنید با حملات و هجمه‌های تلویزیون به تیم تراکتور و هوادارانش بر سر قضیه‌های مختصر و حاشیه‌ای که بعضا تا حد محرومیت کامل تراکتور از مسابقات هم نسخه تجویز می‌کنند.
اصلا با خود فکر کنید اگر این همت و اراده برای حمایت از تیم‌های شهرستانی هم وجود می‌داشت چه اتفاقی می‌افتاد؟
آیا منصفانه نیست از خود سئوال کنیم زمان آن نرسیده است که تیم تراکتور که قطعا محبوب‌ترین تیم غیر تهرانی کشور است و حتی بقیه تیم‌های شهرستانی از چنین حمایت‌هایی بهره‌مند شود؟
یقینا این حمایت‌ها به نفع خود تیم‌های پایتخت هم خواهد گردید چراکه این دو تیم در یک شرایط انکوباتوری (حمایت‌های انحصاری) کار خود را پیش برده و امکان رقابت واقعی و سالم را از فوتبال گرفته‌اند بطوریکه عملا تبدیل شده‌اند به مانعی در برابر ارتقای فوتبال حرفه‌ای کشور.
امیدواریم شاهد روزی باشیم که سایه تلخ تبعیض از سر فوتبال و همه عرصه‌های ورزشی و غیرورزشی کشور برداشته شود تا امکان رقابت عادلانه و منصفانه برای همه فراهم گردد.
