زولفعلی پیرمردی که سال هاست مسیر خانه تا جان پناه گلی که خود درست کرده، طی می کند و تا عصر به کشاورزی مشغول می شود و شب با سگ هایش تا دم خانه اش می روند. او در جایی بین صخره های سرخ ائینالی برای خود و دیگران باغی دست و پا کرده که دارای چشم انداز عالی به تبریز است. او غالبا پذیرای دوستان و کوه نوردانی ست که گذری از آن جا می یابند و تا دمی از تنهایی به درمی آید. مسیر برای رسیدن به باغ زولفعلی از رشدیه و جن دره سی میسر است.
زولفعلی به دلایلی هرگز نتوانسته بیمه بازنشستگی ترتیب بدهد و از این رو، در چنین سنی بدون مستمری امرار معاش می کند.