تبریزمن: سفره‌ای به طول ۵۰۰ کیلومتر، منو باز، برای خردسال و کودک، نوجوان و جوان، میانسال و بزرگسال، دختر و پسر، زن و مرد، به وسعت یک سرزمین، با دعوت همگانی، بدون دعوتنامه، این را می‌توان ساده‌ترین تعریف میهمانی غدیر دانست. صاحب میهمانی مولای مؤمنان است و البته سبک میهمانی، الگویی جدید برای شادی مومنانه، با اقدام ابتکاری.
تفاوت در شکل و محتوای میهمانی، نشأت گرفته از زیست بوم استان‌ها، نوع نگاه متولیان و سیاست‌گذاران فرهنگی و تشکل‌های مردمی بود، البته در جایی پررنگ‌تر، در جایی کودکانه تر، در جایی منسجم‌تر و در جایی دیگر پراکنده‌تر، اما همه از چاشنی ارادت به مولا علی (ع) سرشار بود و جوابی به یک سوال اساسی «آیا الگویی برای جشن و شادی مذهبی وجود دارد؟»
در آذربایجان شرقی هم این میهمانی با تفاوت‌هایی نسبت به سایر نقاط کشور برگزار شد، این جشن در تبریز، هم در هسته مرکزی بود و هم در محلات.
هر کسی که امکان حضور در مرکز شهر را نداشت، می‌توانست میهمان جشن مولایش در ایستگاه صلواتی یا موکب مسجد و هیئت محله خودش باشد، جشن‌هایی گاه ساده و جمع و جور، اما به وسعت عشق به امیر بی نظیر.
هر شهر و روستایی در استان، شاهد جشن‌های مردمی غدیر با ابتکارات متفاوت بود و جا دارد از برنامه ریزان، متولیان، مجریان و میهمانان این اقدام ابتکاری، قدردان بود، اما آنچه قابل توجه و تأمل است، این است: «هر چه مردمی‌تر، ماندگارتر و پایدارتر».
*مسئول رسانه اداره کل تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی
