حاکمیت مدیریت فامیلی در شهرداری تبریز

تبریزمن – جعفر خانی شبلو: عبور از اصل شایسته سالاری و بی‌توجهی به انتصاب و به کارگیری شایستگان، به هیچ عنوان در نظام مدیریت شهری نهادینه نشده و متاسفانه مدیریت فامیلی بلای جان شهرداری شده است.
نهادینه شدن اصل شایسته سالاری در مدیریت‌ها یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های رشد و توسعه سازمانی است و رعایت این اصل در واگذاری مسوولیت‌ها در سازمان‌هایی نظیر شهرداری که با تعدد وظایف و مسوولیت‌ها، تخصص‌ها و شیوه‌های خدمات‌رسانی سر و کار دارند و نیز، به دلیل گردش مالی هنگفتی که در شهرداری وجود دارد، یکی از اساسی ترین اصول مدیریتی است که می‌تواند در صورت رعایت، حتی زمینه‌های انحراف و فساد در تمامی ابعاد آن را نیز از بین ببرد.
متاسفانه در مدیریت شهری تبریز، طی سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که هر مدیر یا عضو شورا یا شهردار، به محض تصدی مسوولیت، به جای رعایت اصل شایسته سالاری، زمینه را برای ورود اقوام و فامیل و آشنایان خود به بدنه شهرداری فراهم می کند و حتی برخی افراد در چنین سیستم معیوب مدیریتی، یک شبه مدارج ترقی و ترفیع را نیز طی می‌کنند.
چنین شیوه مدیریتی، خود در زمره مصادیق فساد و فسادزایی است، در حالی که مصادیق و شاخص های شایسته سالاری نظیر تخصص، پاکدستی، تجربه، نخبگی، کارآمدی، شجاعت، ریسک پذیری، قانون مداری و سلامت نفس، کم تر مورد توجه قرار می‌گیرند و این در حالی است که این شاخص‌ها باید مجددا به چرخه مدیریتی شهرداری بازگردد و من معتقدم تنها را نجات شهرداری و مدیریت شهری همین باشد.