به گزارش تبریزمن، سالهاست هر از گاهی، به حرفی و بهانه ای، دوباره نام خانه باقرخان، خانه بزرگ و فراموش شده “سالار دربندی” محله خیابان سر زبان‌ها می‌افتد؛ گاهی بابت شایعه تخریب، گاهی برای تجمع معتادان، گاهی از جهت آتش سوزی علفهای هرز حیاط وسیعش،گاهی بابت امید مرمت و احیای این یادگار مشروطه و این روزها به بهانه انجام روند تملک، تکمیل، تجهیز و مرمت مجموعه مفصلی شامل پیاده‌راه و پارک و خانه باقرخان.
این بنای چهار هزار و ششصد متری، که خانه ای قدیمی و اکنون به شدت آسیب دیده در میان خانه های سر به آسمان افراشته مجاورش است، روزی روزگاری میزبان یازده ماهه مجاهدان مشروطه بوده و آنچه از خاطرات مشروطه خواهی است را با جان آجری اش لمس کرده.
مرکز فرماندهی جبهه «خیاوان» که روزهای بسیاری حضور و کلام مقتدر باقرخان را در جمع مجاهدان تجربه کرده است.
این یادگار ارجمند سال‌های مشروطه‌خواهی، بنایی که می تواند مرکزی برای شناخت مشروطه، گردآوری یادگارهای این حرکت ملی و میراثی برای فردای شهرمان باشد، پس از پیچ و خم تملک و تامین بودجه و مشکلات بی پایان وراث پرتعداد این ملک وسیع، پس از ثبت ملی و ورود شهرداری تبریز به ماجرا، تحولات خوبی را شاهد بوده است.
در کشاکش مسائل بسیاری که خانه‌ی بزرگ و کهنسال سالار ملی را خسته کرده بود، حل این موارد و تبدیل شدن این مجموعه به محوری جدید برای پژوهش، شناخت تاریخ و معرفی چهره تبریز، بارها به عنوان خواست شهروندان تبریزی و تمام دوست‌داران تاریخ و فرهنگ شهر اولین‌ها ایران زمین مطرح شده است.
اتفاقی که می تواند به جاری شدن خاطرات مشروطه در این مکان‌رویداد تاریخی منجر و زمینه ساز حضور پژوهشگران و مامنی برای یادگارهای تبریز ِ مشروطه‌خواه باشد.
